Marcel werd geboren te Essen op 25 februari 1932.
Hij kwam bij onze administratie in januari 1956. Marcel werkte jaren als luitenant bij de Motorbrigade van de Haven (ook wel zwarte mannen genoemd).
Marcel overleed in het Jan Palfijn ziekenhuis te Merksem op 2 november 2020.
Hij kwam bij onze administratie in januari 1956. Marcel werkte jaren als luitenant bij de Motorbrigade van de Haven (ook wel zwarte mannen genoemd).
Marcel overleed in het Jan Palfijn ziekenhuis te Merksem op 2 november 2020.
Marcel Baetens
Antoine werd geboren te Waterland-Oudeman op 21 mei 1938.
Hij trad in dienst in september 1959 en ging met pensioen als eregewestelijk directeur te Antwerpen.
Antoine overleed op 6 november 2020 in het ZNA Jan Palfijn Ziekenhuis te Merksem.
Enkele (oud)- collega’s kropen in de pen om een pakkend aandenken neer te schrijven.
Hij trad in dienst in september 1959 en ging met pensioen als eregewestelijk directeur te Antwerpen.
Antoine overleed op 6 november 2020 in het ZNA Jan Palfijn Ziekenhuis te Merksem.
Enkele (oud)- collega’s kropen in de pen om een pakkend aandenken neer te schrijven.
Antoine Van Ooteghem
Op 24 oktober 1940 werd Marcel geboren te Bree.
Bij zijn indiensttreding te Limburg in mei 1965 kreeg hij meteen een standplaats in het Waasland (Oost-Vlaanderen).
Marcel overleed te Klinge op 14 oktober 2020, collega Lieven De Cock schreef in naam van de collega’s nog een warm afscheidswoord.
Bij zijn indiensttreding te Limburg in mei 1965 kreeg hij meteen een standplaats in het Waasland (Oost-Vlaanderen).
Marcel overleed te Klinge op 14 oktober 2020, collega Lieven De Cock schreef in naam van de collega’s nog een warm afscheidswoord.
Marcel Vlemmings
Karine werd geboren op 22 juli 1963.
Karine begon haar carrière bij onze administratie op 8 februari 1982 als opsteller en zij werd aanvankelijk tewerkgesteld op de toenmalige Controle Noord 1 en later nog op Controle Zuid 1. Op 6 januari 1983 maakte zij de oversteek naar Linkeroever, naar de Controle West 4. Eind december 2013 kwam Karine de dienst Backoffice vervoegen.
Op 30 mei 2020 is ze plots overleden.
Haar collega's van Linkeroever schreven een pakkend aandenken...
.
Karine begon haar carrière bij onze administratie op 8 februari 1982 als opsteller en zij werd aanvankelijk tewerkgesteld op de toenmalige Controle Noord 1 en later nog op Controle Zuid 1. Op 6 januari 1983 maakte zij de oversteek naar Linkeroever, naar de Controle West 4. Eind december 2013 kwam Karine de dienst Backoffice vervoegen.
Op 30 mei 2020 is ze plots overleden.
Haar collega's van Linkeroever schreven een pakkend aandenken...
.
André Meynendonckx
André werd op 20 januari 1938 geboren te Arendonk.
In september 1960 werd hij aangeworven bij onze administratie.
André overleed in het AZ Klina te Brasschaat op 14 februari 2020.
In september 1960 werd hij aangeworven bij onze administratie.
André overleed in het AZ Klina te Brasschaat op 14 februari 2020.
Marcel Scholtis
Marcel is geboren op 1 april 1929 te Ekeren.
Hij overleed ook te Ekeren op 8 april 2020.
Hij overleed ook te Ekeren op 8 april 2020.
Willy Desimpelaere
Willy is geboren te Woumen op 7 juni 1931.
Hij is vroeger sectiechef bij de Accijnzen te Roeselare geweest.
Willy was al enige tijd hulpbehoevend, maar overleed te Roeselare op 3 april 2020, wellicht ten gevolge van het coronavirus.
Hij is vroeger sectiechef bij de Accijnzen te Roeselare geweest.
Willy was al enige tijd hulpbehoevend, maar overleed te Roeselare op 3 april 2020, wellicht ten gevolge van het coronavirus.
Jef Lavrysen
Jef werd geboren te Turnhout op 7 augustus 1945.
Hij was niet alleen een aangename collega, maar was ook begaan met het milieu. Zo leerde Jef de bewoners van de Parkwijk hoe ze zwerfvuil konden vermijden. Hij maakte voor hen diverse peukenbakjes.
Jef is na een ernstige ziekte thuis stilletjes heengegaan op 25 maart 2020.
Hij was niet alleen een aangename collega, maar was ook begaan met het milieu. Zo leerde Jef de bewoners van de Parkwijk hoe ze zwerfvuil konden vermijden. Hij maakte voor hen diverse peukenbakjes.
Jef is na een ernstige ziekte thuis stilletjes heengegaan op 25 maart 2020.
Louis Pirotte
Louis werd geboren op 17 april 1946 te Luik.
Hij kwam bij onze administratie in november 1967. De laatste jaren voor zijn pensioen werkte hij voor de dienst O&O te Luik. Vele collega’s binnen onze administratie hebben Louis echter leren kennen als een ervaren schietinstructeur. Op deze foto, genomen tijdens de nationale schietwedstrijd in 2006, poseert hij op de derde plaats van links, geflankeerd door zijn Luikse collega’s.
Jammer genoeg is Louis overleden op 30 april 2020 in Herstal ten gevolge van het coronavirus.
Hij kwam bij onze administratie in november 1967. De laatste jaren voor zijn pensioen werkte hij voor de dienst O&O te Luik. Vele collega’s binnen onze administratie hebben Louis echter leren kennen als een ervaren schietinstructeur. Op deze foto, genomen tijdens de nationale schietwedstrijd in 2006, poseert hij op de derde plaats van links, geflankeerd door zijn Luikse collega’s.
Jammer genoeg is Louis overleden op 30 april 2020 in Herstal ten gevolge van het coronavirus.
Jos De Vos
16 augustus 1926 – 22 april 2020
Jos De Vos is bij de collega’s vooral gekend als adjunct-directeur te Antwerpen, maar zeker ook als de vader van Peter en Jan, de schoonvader van Ann (Keuppens) en de grootvader van Jeroen, is niet meer. Hij overleed op 93-jarige leeftijd in het Woonzorgcentrum Huize Stracke te Boechout op 22 april 2020.
Jos kwam bij onze administratie in de woelige periode van september 1944. Tijdens zijn carrière maakte hij deel uit van een generatie douaniers die net als hijzelf hun stempel wisten te drukken op de werking van onze administratie en een diepe indruk hebben nagelaten bij de mensen waarmee ze samengewerkt hebben.
Eén van die collega’s is Frans Van den Bogaert. Hij schreef een beklijvend aandenken om de familie een hart onder de riem te steken tijdens deze moeilijke periode.
…een getuigenis van diep respect voor Jos…
.
Jos De Vos is bij de collega’s vooral gekend als adjunct-directeur te Antwerpen, maar zeker ook als de vader van Peter en Jan, de schoonvader van Ann (Keuppens) en de grootvader van Jeroen, is niet meer. Hij overleed op 93-jarige leeftijd in het Woonzorgcentrum Huize Stracke te Boechout op 22 april 2020.
Jos kwam bij onze administratie in de woelige periode van september 1944. Tijdens zijn carrière maakte hij deel uit van een generatie douaniers die net als hijzelf hun stempel wisten te drukken op de werking van onze administratie en een diepe indruk hebben nagelaten bij de mensen waarmee ze samengewerkt hebben.
Eén van die collega’s is Frans Van den Bogaert. Hij schreef een beklijvend aandenken om de familie een hart onder de riem te steken tijdens deze moeilijke periode.
…een getuigenis van diep respect voor Jos…
.
Karine Reyns
Marc Montens
Marc werd geboren op 1 augustus 1954 te Brugge.
Hij kwam bij onze administratie in juli 1973. Voor zijn pensioen was hij jarenlang leidinggevende in de (lucht)haven en de Motorbrigade van Oostende.
Marc overleed plots thuis op 29 mei 2020 te Brugge.
Herlees hier het artikel over Marc Montens in De Schakel van 2005.
.
Hij kwam bij onze administratie in juli 1973. Voor zijn pensioen was hij jarenlang leidinggevende in de (lucht)haven en de Motorbrigade van Oostende.
Marc overleed plots thuis op 29 mei 2020 te Brugge.
Herlees hier het artikel over Marc Montens in De Schakel van 2005.
.
Georges Claes
Georges werd geboren op 25 juni 1935 te Tienen.
Hij kwam bij de douane in oktober 1959. Jarenlang werkte hij zowel op de luchthaven in Zaventem als te Leuven. Hij was ook graag aanwezig op de bijeenkomsten van Ledac (Vriendenkring te Leuven).
Georges stierf op 27 mei 2020 in het WZC Vondelhof te Roosbeek.
Hij kwam bij de douane in oktober 1959. Jarenlang werkte hij zowel op de luchthaven in Zaventem als te Leuven. Hij was ook graag aanwezig op de bijeenkomsten van Ledac (Vriendenkring te Leuven).
Georges stierf op 27 mei 2020 in het WZC Vondelhof te Roosbeek.
Achille Bulens
Achille werd geboren op 9 januari 1938 te Nossegem.
Hij kwam in april 1962 bij onze administratie en werkte in Zaventem en Brussel. In 1993 bij het openen van de binnengrenzen was Achille de enige ambtenaar van niveau A (hoofdcontroleur) die getroffen was. Zijn vrije tijd deelde hij graag met de collega’s in de vriendenkring Ledac (Leuven) en anders vond je hem met zijn echtgenote Virske wel eens terug in cinema Kinopolis om een filmpje mee te pakken.
Achille overleed te Vilvoorde op 26 mei 2020.
Hij kwam in april 1962 bij onze administratie en werkte in Zaventem en Brussel. In 1993 bij het openen van de binnengrenzen was Achille de enige ambtenaar van niveau A (hoofdcontroleur) die getroffen was. Zijn vrije tijd deelde hij graag met de collega’s in de vriendenkring Ledac (Leuven) en anders vond je hem met zijn echtgenote Virske wel eens terug in cinema Kinopolis om een filmpje mee te pakken.
Achille overleed te Vilvoorde op 26 mei 2020.
Jos Rogier
Jos werd geboren te Hooglede op 22 december 1933.
Hij kwam bij onze administratie in juni 1957 en werkte als fiscaal deskundige vele jaren voor de Opsporingsdienst Antwerpen. Zelfs als hij met pensioen was, hielp hij geregeld de collega’s met het bezorgen van boodschappen of medicijnen van de apotheker. Een vriendelijke en zeer gedienstige collega.
Jos overleed te Zwijndrecht op 26 juli 2020.
Hij kwam bij onze administratie in juni 1957 en werkte als fiscaal deskundige vele jaren voor de Opsporingsdienst Antwerpen. Zelfs als hij met pensioen was, hielp hij geregeld de collega’s met het bezorgen van boodschappen of medicijnen van de apotheker. Een vriendelijke en zeer gedienstige collega.
Jos overleed te Zwijndrecht op 26 juli 2020.
André Ollevier
André werd geboren op 24 februari 1937 te Woesten.
Hij heeft de eed van douanier afgelegd op 22 december 1961 na zijn opleiding in Kapellen. Gans zijn carrière werkte hij als 1ste douanebeambte bij de Vliegende brigade te Lokeren Hij was er chauffeur tot hij op 55-jarige leeftijd met prepensioen ging in 1992.
André overleed te Lokeren op 10 juli 2020.
Hij heeft de eed van douanier afgelegd op 22 december 1961 na zijn opleiding in Kapellen. Gans zijn carrière werkte hij als 1ste douanebeambte bij de Vliegende brigade te Lokeren Hij was er chauffeur tot hij op 55-jarige leeftijd met prepensioen ging in 1992.
André overleed te Lokeren op 10 juli 2020.
Denis Ghelen
Denis werd geboren te Hamont op 27 mei 1956.
In oktober 1975 begon hij zijn loopbaan bij onze administratie. Hij werkte onder meer op het grenskantoor van Moelingen en de motorbrigade van Genk. Volgend jaar zou hij met pensioen gaan.
Denis overleed echter op 8 juli 2020 in het Sint-Vesaliusziekenhuis te Tongeren.
In oktober 1975 begon hij zijn loopbaan bij onze administratie. Hij werkte onder meer op het grenskantoor van Moelingen en de motorbrigade van Genk. Volgend jaar zou hij met pensioen gaan.
Denis overleed echter op 8 juli 2020 in het Sint-Vesaliusziekenhuis te Tongeren.
Marcel Peerdens
Marcel werd geboren op 30 december 1932 te Turnhout.
In december 1963 vatte hij zijn loopbaan bij Douane en Accijnzen aan.
Marcel overleed te Brasschaat op 2 juli 2020.
In december 1963 vatte hij zijn loopbaan bij Douane en Accijnzen aan.
Marcel overleed te Brasschaat op 2 juli 2020.
Herman Schoenmaekers
Herman werd geboren te Meerhout op 8 maart 1945.
Hij kwam bij onze administratie in december 1969.
Herman overleed te Borgerhout op 21 juni 2020.
Hij kwam bij onze administratie in december 1969.
Herman overleed te Borgerhout op 21 juni 2020.
Roger Deruytter
Roger werd geboren te Handzame op 8 augustus 1935.
Hij startte in december 1958 bij onze administratie en in 1988 was hij financiebeambte 1ste klas bij de dienst Accijnzen.
Roger overleed te Brasschaat op 30 augustus 2020.
Hij startte in december 1958 bij onze administratie en in 1988 was hij financiebeambte 1ste klas bij de dienst Accijnzen.
Roger overleed te Brasschaat op 30 augustus 2020.
Jozef Opdebeek
Jozef werd geboren te Meerhout op 31 juli 1930.
Hij kwam bij onze administratie in april 1961.
Jozef overleed te Deurne op 20 augustus 2020.
Hij kwam bij onze administratie in april 1961.
Jozef overleed te Deurne op 20 augustus 2020.
Jos Van Roie
Jos zag het levenslicht op 28 mei 1925.
In september 1954 begon hij zijn loopbaan bij de douane.
Jos overleed op 19 augustus 2020 te Wuustwezel.
In september 1954 begon hij zijn loopbaan bij de douane.
Jos overleed op 19 augustus 2020 te Wuustwezel.
Wilfried Vanden Berghe
17 januari 1935 – 18 augustus 2020
In Memoriam
Toen ik het nieuws vernam dat de heer Vanden Berghe overleden was, werd ik overmand door weemoed. Opnieuw moeten we afscheid nemen van een bijzonder man...
Ik leerde de heer Vanden Berghe kennen als chef in Meer. Als beginnend hoofdredacteur van De Schakel heette hij me meteen hartelijk welkom bij de opendeurdag die hij samen met zijn medewerkers organiseerde ter gelegenheid van 25 jaar Meer. Ik voelde me meteen op mijn gemak hoewel we elkaar nooit eerder hadden ontmoet. Sindsdien bleef hij ons aanmoedigen en nam hij het op voor De Schakel waar hij kon. Later toen de heer Vanden Berghe directeur werd op de Directie te Antwerpen ontmoetten we elkaar vaker en als effectieve leden van het D&A-museum werkten we zij aan zij. Hoewel hij steeds mijn hiërarchische meerdere was en ik hem steeds zal blijven aanspreken als mijnheer Vanden Berghe uit diep respect, lukte het hem altijd over te komen als een beminnelijke huisvader die het goed met je voorhad. Steeds innemend en heel correct. Zeer gedreven ook in alle zaken die hij ter harte nam. We gaan hem erg missen, maar zeggen ook oprecht ‘dank u wel’ omdat we de kans kregen hem te leren kennen en met hem samen te werken.
Anne.
In Memoriam
Toen ik het nieuws vernam dat de heer Vanden Berghe overleden was, werd ik overmand door weemoed. Opnieuw moeten we afscheid nemen van een bijzonder man...
Ik leerde de heer Vanden Berghe kennen als chef in Meer. Als beginnend hoofdredacteur van De Schakel heette hij me meteen hartelijk welkom bij de opendeurdag die hij samen met zijn medewerkers organiseerde ter gelegenheid van 25 jaar Meer. Ik voelde me meteen op mijn gemak hoewel we elkaar nooit eerder hadden ontmoet. Sindsdien bleef hij ons aanmoedigen en nam hij het op voor De Schakel waar hij kon. Later toen de heer Vanden Berghe directeur werd op de Directie te Antwerpen ontmoetten we elkaar vaker en als effectieve leden van het D&A-museum werkten we zij aan zij. Hoewel hij steeds mijn hiërarchische meerdere was en ik hem steeds zal blijven aanspreken als mijnheer Vanden Berghe uit diep respect, lukte het hem altijd over te komen als een beminnelijke huisvader die het goed met je voorhad. Steeds innemend en heel correct. Zeer gedreven ook in alle zaken die hij ter harte nam. We gaan hem erg missen, maar zeggen ook oprecht ‘dank u wel’ omdat we de kans kregen hem te leren kennen en met hem samen te werken.
Anne.
Marie-Louise Verhaeghen
Marie-Louise werd geboren te Duffel op
31 augustus 1953 en overleed te Balen op
9 augustus 2020.
In Memoriam
Marlewies,
Je hield van ‘gewone dingen’, zoals brood geven aan de kleine geitjes die jullie hielden.
Je hield je liever stil in de groep om aandachtig te luisteren
Je hield er niet van om op te vallen
Je hield er wel van er te zijn voor anderen, zeker als zij het moeilijk hadden
Je hield eraan hen met treffende woorden een hart onder de riem te steken
Je hield van de mensen rondom jou
Om al die redenen gaan we je heel hard missen…
Een vriendin.
31 augustus 1953 en overleed te Balen op
9 augustus 2020.
In Memoriam
Marlewies,
Je hield van ‘gewone dingen’, zoals brood geven aan de kleine geitjes die jullie hielden.
Je hield je liever stil in de groep om aandachtig te luisteren
Je hield er niet van om op te vallen
Je hield er wel van er te zijn voor anderen, zeker als zij het moeilijk hadden
Je hield eraan hen met treffende woorden een hart onder de riem te steken
Je hield van de mensen rondom jou
Om al die redenen gaan we je heel hard missen…
Een vriendin.
Michel Carrein
Michel werd geboren te Poelkapelle op 11 juni 1932.
In februari 1957 kwam hij bij ons in dienst en werkte zich op tot de graad van verificateur-accountant. Hij was ook een fervent petanque – speler bij Tol VV.
Michel overleed te Brasschaat op 14 oktober 2020.
In februari 1957 kwam hij bij ons in dienst en werkte zich op tot de graad van verificateur-accountant. Hij was ook een fervent petanque – speler bij Tol VV.
Michel overleed te Brasschaat op 14 oktober 2020.
Georges Claes
Georges werd in Tienen geboren op 25 juni 1935.
Hij kwam bij onze administratie in oktober 1959 en werkte als verificateur-accountant op de luchthaven te Zaventem en later in Leuven. Hij was ook een trouw lid van de Leuvense vriendenkring Ledac
Georges overleed in het WZC Vondelhof te Roosbeek op 27 mei 2020.
Hij kwam bij onze administratie in oktober 1959 en werkte als verificateur-accountant op de luchthaven te Zaventem en later in Leuven. Hij was ook een trouw lid van de Leuvense vriendenkring Ledac
Georges overleed in het WZC Vondelhof te Roosbeek op 27 mei 2020.
Jacky Limon
Jacky werd geboren te Gent op 12 april 1967.
Hij maakte jarenlang deel uit van het drugsteam van de dienst Opsporing te Antwerpen.
Jacky overleed plots thuis te Gent op 23 mei 2020.
Zijn collega's van Team Opsporing Antwerpen schreven een warm aandenken.
Hij maakte jarenlang deel uit van het drugsteam van de dienst Opsporing te Antwerpen.
Jacky overleed plots thuis te Gent op 23 mei 2020.
Zijn collega's van Team Opsporing Antwerpen schreven een warm aandenken.
Eddy Calle
Eddy is geboren op 1 september 1948 te Stekene en is er heel onverwacht thuis overleden op 30 december 2020.
De meeste collega’s herinneren hem wellicht als de inspecteur van de I.W.E.C te Sint-Niklaas. Eén van zijn teamgenoten, Eric De Keyzer, vond hem een crème van een man en schreef enkele troostende woorden.
De meeste collega’s herinneren hem wellicht als de inspecteur van de I.W.E.C te Sint-Niklaas. Eén van zijn teamgenoten, Eric De Keyzer, vond hem een crème van een man en schreef enkele troostende woorden.
Antoine Van De Velde
Antoine werd geboren te Merelbeke op 10 november 1946.
Hij kwam bij onze administratie in februari 1980.
Antoine is thuis overleden te Merelbeke op 21 december 2020.
Hij kwam bij onze administratie in februari 1980.
Antoine is thuis overleden te Merelbeke op 21 december 2020.
Fons Versweyveld
Fons werd geboren te Morkhoven op 11 augustus 1929 en van
ons heengegaan in het wzc Sint-Barbara
te Herselt op 18 december 2020.
Hij trad in dienst in september 1959 en ging met pensioen als eregewestelijk directeur te Antwerpen.
Fons is van ons heengegaan in het wzc Sint-Barbara te Herselt op 18 december 2020.
Enkele (oud-)collega’s kropen in de pen om een ontroerend aandenken neer te schrijven.
ons heengegaan in het wzc Sint-Barbara
te Herselt op 18 december 2020.
Hij trad in dienst in september 1959 en ging met pensioen als eregewestelijk directeur te Antwerpen.
Fons is van ons heengegaan in het wzc Sint-Barbara te Herselt op 18 december 2020.
Enkele (oud-)collega’s kropen in de pen om een ontroerend aandenken neer te schrijven.
Odiel Van Vynckt
Odiel werd geboren te Oosterveld-Oedelem op 1 mei 1925.
Hij kwam bij onze administratie in januari 1947.
Tijdens een reportage van de Schakelredactie in de jaren ‘80 aan Strobrugge-Maldegem zei Odiel: "Wij zijn tenslotte toch douaniers voor iets en dan moet ge uw werk ook goed doen. En als planton moet ge op de baan staan."
Hoofdredacteur Jan Hellinx, zaliger, beschreef hem terecht als een modelambtenaar en vulde de Schakeltekst aan met: “Zeer nauwkeurig heeft Odiel trouwens genoteerd hoeveel overtredingen hij in de loop van zijn carrière heeft vastgesteld : in totaal reeds 654 overtredingen.” Er zullen er de volgende jaren zeker nog gevolgd zijn.
Odiel had de gezegende leeftijd van 95 jaar toen hij overleed in het AZ Sint-Jan te Brugge op 10 december 2020.
Op de baan troffen we Odiel Van Vynckt die zijn taak als planton zeer ernstig opneemt:
Hij kwam bij onze administratie in januari 1947.
Tijdens een reportage van de Schakelredactie in de jaren ‘80 aan Strobrugge-Maldegem zei Odiel: "Wij zijn tenslotte toch douaniers voor iets en dan moet ge uw werk ook goed doen. En als planton moet ge op de baan staan."
Hoofdredacteur Jan Hellinx, zaliger, beschreef hem terecht als een modelambtenaar en vulde de Schakeltekst aan met: “Zeer nauwkeurig heeft Odiel trouwens genoteerd hoeveel overtredingen hij in de loop van zijn carrière heeft vastgesteld : in totaal reeds 654 overtredingen.” Er zullen er de volgende jaren zeker nog gevolgd zijn.
Odiel had de gezegende leeftijd van 95 jaar toen hij overleed in het AZ Sint-Jan te Brugge op 10 december 2020.
Op de baan troffen we Odiel Van Vynckt die zijn taak als planton zeer ernstig opneemt:
22.7.1963 - 30.5.2020
Karine begon haar carrière bij onze administratie op 8 februari 1982 als opsteller en zij werd aanvankelijk tewerkgesteld op de toenmalige Controle Noord 1 en later nog op Controle Zuid 1.
Op 6 januari 1983 maakte zij de oversteek naar Linkeroever, meer bepaald naar de Controle West 4. Daar werd zij ingeschakeld als verifiërend ambtenaar op het toenmalige Westerlund en heeft zij gedurende 14 jaar met hart en ziel haar steentje bijgedragen in de vele verificaties die daar werden uitgevoerd.
Karine begon haar carrière bij onze administratie op 8 februari 1982 als opsteller en zij werd aanvankelijk tewerkgesteld op de toenmalige Controle Noord 1 en later nog op Controle Zuid 1.
Op 6 januari 1983 maakte zij de oversteek naar Linkeroever, meer bepaald naar de Controle West 4. Daar werd zij ingeschakeld als verifiërend ambtenaar op het toenmalige Westerlund en heeft zij gedurende 14 jaar met hart en ziel haar steentje bijgedragen in de vele verificaties die daar werden uitgevoerd.
Eind december 2013 kwam Karine de dienst Backoffice vervoegen samen met collega’s Frans Verstraeten en Wim Slabbynck. Karine en haar collega’s hadden ervoor gekozen om niet in het nieuwe shiftsysteem te stappen en werden om die reden overgeplaatst naar de dienst Backoffice van de GIP.
Na jaren in de verificatie op 1213 te hebben gestaan, betekende dossierbehandeling een hele omwenteling. Zij moest heel wat nieuwe zaken aanleren maar haar jarenlange ervaring in de verificatie kwam hierbij natuurlijk goed van pas. Zij heeft zich van in het begin volledig ingespannen om zich van haar nieuwe taak te kwijten. Aanvankelijk waren we met een grote groep maar langzamerhand zag ze meer en meer collega’s verdwijnen die nieuwe uitdagingen aangingen en bleef er een klein groepje van zes collega’s over. Het werk bleef zich opstapelen maar Karine heeft altijd haar steentje bijgedragen om de dossiers weg te werken. Iedereen kent haar wel als de collega van onder andere de dossiers productveiligheid; dossiers die haar wel eens grijze haren bezorgden maar die zij altijd met de nodige toewijding tot een goed einde probeerde te brengen.
Na jaren in de verificatie op 1213 te hebben gestaan, betekende dossierbehandeling een hele omwenteling. Zij moest heel wat nieuwe zaken aanleren maar haar jarenlange ervaring in de verificatie kwam hierbij natuurlijk goed van pas. Zij heeft zich van in het begin volledig ingespannen om zich van haar nieuwe taak te kwijten. Aanvankelijk waren we met een grote groep maar langzamerhand zag ze meer en meer collega’s verdwijnen die nieuwe uitdagingen aangingen en bleef er een klein groepje van zes collega’s over. Het werk bleef zich opstapelen maar Karine heeft altijd haar steentje bijgedragen om de dossiers weg te werken. Iedereen kent haar wel als de collega van onder andere de dossiers productveiligheid; dossiers die haar wel eens grijze haren bezorgden maar die zij altijd met de nodige toewijding tot een goed einde probeerde te brengen.
Karine Reyns
Karine was ook uiterst zorgzaam voor haar familieleden. Zij heeft zich altijd volledig ingezet voor de zorg voor haar kinderen, Nick en Natalie, op wie ze zeer trots was en voor wie ze altijd in de bres sprong. Toen zij beiden tezamen het ouderlijk huis verlieten, was het voor haar ook weer terug een beetje aanpassen aan deze nieuwe situatie, maar ze bleef nauw contact met haar kinderen houden. Zij hield ervan om fietstochten met het gezin te maken en op tijd en stond een glaasje cava te drinken.
Half maart van dit jaar werd ons land met een gezondheidscrisis geconfronteerd en kregen we de mededeling dat we moesten telewerken, waardoor er een plots einde kwam aan het komen werken op de GIP. We hebben je helaas dan ook niet meer gezien en het bericht van je overlijden sloeg in als een bom. Je afscheid komt veel te vroeg en het voelt onwezenlijk aan om je niet meer op je vertrouwde plek te zullen zien zitten en we zullen je opgewekte ochtendbegroetingen dan ook heel erg missen.
De collega’s van Linkeroever
Half maart van dit jaar werd ons land met een gezondheidscrisis geconfronteerd en kregen we de mededeling dat we moesten telewerken, waardoor er een plots einde kwam aan het komen werken op de GIP. We hebben je helaas dan ook niet meer gezien en het bericht van je overlijden sloeg in als een bom. Je afscheid komt veel te vroeg en het voelt onwezenlijk aan om je niet meer op je vertrouwde plek te zullen zien zitten en we zullen je opgewekte ochtendbegroetingen dan ook heel erg missen.
De collega’s van Linkeroever
Eddy is een crème van een man. Maar, je moet hem kennen, of beter, hij moet jou kennen. Als je het gevleugelde woord “Unimog” uitspreekt, komt bij Eddy spontaan de onstuitbare kracht van de motor boven en wat je daar allemaal mee kan verzetten: of een grote feesttent opbouwen, overal stroom voorzien voor een kerststallentocht of welke onuitvoerbare technische uitdaging dan ook. Heb jij een grondboor nodig? Kom maar af, of nog liever, hij brengt ze zelf en maakt de klus af. Dan is Eddy in zijn element.
Wij hebben hem leren kennen als baas bij de douane. Niet zo maar een chef, iemand die voor honderd percent achter zijn personeel staat. Als jij doet wat van je gevraagd wordt, mag zelfs een directeur niet voorbij gaan zonder respect te tonen. Maar … hij rekent erop dat je de opgedragen job naar vermogen en consequent uitvoert. Eddy laat je nooit in de steek als er problemen opduiken. Nee, als jij je opgedragen taak goed uitvoert, mag je al eens een steek laten vallen. Eddy verdedigt je moeilijkste dossiers als een leeuw. “Wie niks doet, niks mis doet” is zijn lijfspreuk.
Als je kan werken, kan en moet je ook tijd maken voor ontspanning is zijn verstandig devies, de boog kan niet altijd gespannen staan. Zo organiseert hij voor heel zijn douanedienst een weekend in Wallonië, in de omgeving van zijn lievelingsplaatskes Couvin en Nîsmes. Een teambuilding avant la lettre. Juist in het weekend van de “zeepkistenrace” op het riviertje Eau Noire. Zo accuraat is Eddy bij het organiseren, precies uitgekiend, precies op het juiste moment. Logies zijn geregeld en de barbecue op zijn terrein is telkens weer een festijn. Ja, aan de barbecue kan je hem niet verslaan. Een pintje voor de dorst, de juiste kruiden voor elk stuk vlees en precies het juiste moment om het vlees op te dienen. Niet op een chique schotel, nee, barbecue moet je primitief doen, simpel, vers gerief en sfeer maken.
Tenslotte is Eddy ook een verstandige kerel. Voor elk probleem de passende oplossing. En het bijzondere aan Eddy is dat hij dat verstandelijk vermogen zowel toepast in zijn administratieve taken als in zijn uitgebreide technische interesse. Dat maakt van Eddy de bijzondere man, een aimabel man voor wie hem goed kent. Een crème van een man zoals ik eerst zij. Iemand die weet welke saus past bij welk gerecht, die kiest vooraleer hij aanvangt en consequent uitvoert wat hij begint. Ja, zelfs koppig volhoudt aan zijn overtuiging. En zo heeft hij ons ook achtergelaten. Consequent, want lijden zou niks voor hem zijn, afhankelijk zijn van anderen zou hij niet aanvaard hebben. Nochtans is hij zelf ongelooflijk dienstbaar op het moment dat Rita het moeilijk heeft met haar gezondheid. Voor hem een basisopdracht. Het is goed zoals het gelopen is, niet afhankelijk worden, alleen veel te vroeg voor iemand die zich zo heeft ingezet voor de maatschappij en zeker veel te vroeg voor de familie. Ik wed dat hij nu postuleert om feestleider te worden hierboven, hij kijkt met zijn klassieke, schuine glimlach naar ons toe en denkt: “Goe mannekes”, zet voort wat ik in gang heb gestoken, het ga jullie goed.”
Dank Eddy, voor al dat moois dat jij, in alle stilte, hebt gerealiseerd voor iedereen. Zo was en zo blijven we jou gedenken.
Eric De Keyzer
Als je kan werken, kan en moet je ook tijd maken voor ontspanning is zijn verstandig devies, de boog kan niet altijd gespannen staan. Zo organiseert hij voor heel zijn douanedienst een weekend in Wallonië, in de omgeving van zijn lievelingsplaatskes Couvin en Nîsmes. Een teambuilding avant la lettre. Juist in het weekend van de “zeepkistenrace” op het riviertje Eau Noire. Zo accuraat is Eddy bij het organiseren, precies uitgekiend, precies op het juiste moment. Logies zijn geregeld en de barbecue op zijn terrein is telkens weer een festijn. Ja, aan de barbecue kan je hem niet verslaan. Een pintje voor de dorst, de juiste kruiden voor elk stuk vlees en precies het juiste moment om het vlees op te dienen. Niet op een chique schotel, nee, barbecue moet je primitief doen, simpel, vers gerief en sfeer maken.
Tenslotte is Eddy ook een verstandige kerel. Voor elk probleem de passende oplossing. En het bijzondere aan Eddy is dat hij dat verstandelijk vermogen zowel toepast in zijn administratieve taken als in zijn uitgebreide technische interesse. Dat maakt van Eddy de bijzondere man, een aimabel man voor wie hem goed kent. Een crème van een man zoals ik eerst zij. Iemand die weet welke saus past bij welk gerecht, die kiest vooraleer hij aanvangt en consequent uitvoert wat hij begint. Ja, zelfs koppig volhoudt aan zijn overtuiging. En zo heeft hij ons ook achtergelaten. Consequent, want lijden zou niks voor hem zijn, afhankelijk zijn van anderen zou hij niet aanvaard hebben. Nochtans is hij zelf ongelooflijk dienstbaar op het moment dat Rita het moeilijk heeft met haar gezondheid. Voor hem een basisopdracht. Het is goed zoals het gelopen is, niet afhankelijk worden, alleen veel te vroeg voor iemand die zich zo heeft ingezet voor de maatschappij en zeker veel te vroeg voor de familie. Ik wed dat hij nu postuleert om feestleider te worden hierboven, hij kijkt met zijn klassieke, schuine glimlach naar ons toe en denkt: “Goe mannekes”, zet voort wat ik in gang heb gestoken, het ga jullie goed.”
Dank Eddy, voor al dat moois dat jij, in alle stilte, hebt gerealiseerd voor iedereen. Zo was en zo blijven we jou gedenken.
Eric De Keyzer
Eddy Calle
01.09.1948 - 30.12.2020
Marcel,
Wat was het even schrikken voor mij en allicht ook voor de andere oud-collega’s toen we het bericht kregen van je overlijden. Net geen 80 jaar.
Voor ons leek de ouderdom geen vat te krijgen op jou. Je bleef er altijd even goed uitzien alsof de tijd was blijven stilstaan, toen we nog samen op dienst waren.
Maar toch wankelde je gezondheid. Weinigen van ons wisten dat je 3 keer per week naar de nierdialyse moest in het AZ-Nikolaas.
Wat was het even schrikken voor mij en allicht ook voor de andere oud-collega’s toen we het bericht kregen van je overlijden. Net geen 80 jaar.
Voor ons leek de ouderdom geen vat te krijgen op jou. Je bleef er altijd even goed uitzien alsof de tijd was blijven stilstaan, toen we nog samen op dienst waren.
Maar toch wankelde je gezondheid. Weinigen van ons wisten dat je 3 keer per week naar de nierdialyse moest in het AZ-Nikolaas.
Met Jacques heb je samen een gans douaneleven afgelegd. Je leerde elkaar kennen op de trein op weg naar de Heizel om het examen van douanier af te leggen. Bij de indiensttreding kregen jullie te horen dat jullie vanuit Limburg naar het verre Waasland moesten, met als standplaats Kieldrecht. Om later naar De Klinge en Stekene-Paal te verhuizen. Privé bleven jullie dan ook in het Waasland plakken om daar als verre buren jullie eigen stekje te vormen. Via Lokeren werd jullie carrière, met een paar jaar verschil, afgesloten te Sint-Niklaas.
Ikzelf heb je mogen leren kennen op het douanekantoor van
Kemzeke-Paal. Maar het grenskantoortje van De Klinge was eigenlijk jouw kantoor. Jouw tweede thuis. Je hebt daar dan ook letterlijk en figuurlijk de deuren gesloten. Ook het grenskantoor van de Paal heb je helpen sluiten.Wat was je trots dat je daar de interim van verificateur mocht doen.
Na het sluiten van de grenzen kwamen we samen bij de Mobiele Brigade van Lokeren en later in die van Sint-Niklaas terecht.
Je was fier om douanier te zijn. Het was jouw leven. Je deed de job met hart en ziel.
Uitbollen voor je pensioen was niet aan u besteed. Tot de laatste dag van je carrière bleef je actief speuren naar de rood-rijders.Daarom kreeg je bij uw pensionering ook een gouden pompje van je toenmalige collega’s.
Jaren later werd nog dikwijls over jou gesproken als we op dienst waren. Hier volgen dan ook enkele bijgebleven anekdotes zoals:
Het bruusk remmen voor de verkeerslichten noemden we
de Vlemmings-stop.
Of hoe je het OCMW steevast uitsprak als OMCW.
Of hoe je iedereen aansprak met meneer. Vandaar dat je ook wel eens “meneerke” werd genoemd.
Of hoe je bij een discussie, onder collega’s, zei dat je je streepjes zou laten gelden.
Wat me ook altijd is bijgebleven, is het feit dat je auto steeds blonk als een spiegel. Op de Paal kwam je zelfs met de fiets naar het werk als het regende zodat je auto niet nat of vuil zou worden.
Marcel, we hebben jou mogen kennen als een stipte, plichtsbewuste en steeds piekfijn uitgedoste collega met het hart op de juiste plaats.
Het ga je goed, je hebt je strepen verdiend.
Rust zacht.
Namens je oud-collega’s.
Ikzelf heb je mogen leren kennen op het douanekantoor van
Kemzeke-Paal. Maar het grenskantoortje van De Klinge was eigenlijk jouw kantoor. Jouw tweede thuis. Je hebt daar dan ook letterlijk en figuurlijk de deuren gesloten. Ook het grenskantoor van de Paal heb je helpen sluiten.Wat was je trots dat je daar de interim van verificateur mocht doen.
Na het sluiten van de grenzen kwamen we samen bij de Mobiele Brigade van Lokeren en later in die van Sint-Niklaas terecht.
Je was fier om douanier te zijn. Het was jouw leven. Je deed de job met hart en ziel.
Uitbollen voor je pensioen was niet aan u besteed. Tot de laatste dag van je carrière bleef je actief speuren naar de rood-rijders.Daarom kreeg je bij uw pensionering ook een gouden pompje van je toenmalige collega’s.
Jaren later werd nog dikwijls over jou gesproken als we op dienst waren. Hier volgen dan ook enkele bijgebleven anekdotes zoals:
Het bruusk remmen voor de verkeerslichten noemden we
de Vlemmings-stop.
Of hoe je het OCMW steevast uitsprak als OMCW.
Of hoe je iedereen aansprak met meneer. Vandaar dat je ook wel eens “meneerke” werd genoemd.
Of hoe je bij een discussie, onder collega’s, zei dat je je streepjes zou laten gelden.
Wat me ook altijd is bijgebleven, is het feit dat je auto steeds blonk als een spiegel. Op de Paal kwam je zelfs met de fiets naar het werk als het regende zodat je auto niet nat of vuil zou worden.
Marcel, we hebben jou mogen kennen als een stipte, plichtsbewuste en steeds piekfijn uitgedoste collega met het hart op de juiste plaats.
Het ga je goed, je hebt je strepen verdiend.
Rust zacht.
Namens je oud-collega’s.
Marcel Vlemmings
24.10.1940 - 14.10.2020
Jacky Limon
Jacky,
Dit nieuws vernemen... stemt ons allemaal triest.
Jacky was een man met een hart van goud. Steeds paraat. Zelfs als het werk moeilijk of zwaar was ging hij het niet uit de weg. Als wij, euh.. ff nadenken zeiden, zat Jacky al in de container te speuren tegen 100 per uur.
Onze slijpkoning!!! Er was niemand die een containervloer, -dak of -wand zo goed kon uitslijpen als de Jacky! Hij stond in vuur en vlam... soms letterlijk... Ook bij de ontmanteling van de meest bizarre, moeilijke omstandigheden vond hij steeds een oplossing, altijd met grappen en vrolijkheid en een persoonlijkheid die door velen gemist gaat worden.
Dit nieuws vernemen... stemt ons allemaal triest.
Jacky was een man met een hart van goud. Steeds paraat. Zelfs als het werk moeilijk of zwaar was ging hij het niet uit de weg. Als wij, euh.. ff nadenken zeiden, zat Jacky al in de container te speuren tegen 100 per uur.
Onze slijpkoning!!! Er was niemand die een containervloer, -dak of -wand zo goed kon uitslijpen als de Jacky! Hij stond in vuur en vlam... soms letterlijk... Ook bij de ontmanteling van de meest bizarre, moeilijke omstandigheden vond hij steeds een oplossing, altijd met grappen en vrolijkheid en een persoonlijkheid die door velen gemist gaat worden.
Ons werkmateriaal werd door niemand zo goed behandeld als door hem. Zelfs de camionette van het werk die hij al 25.000 keer opnieuw had goed gesorteerd en opgeruimd, werd door anderen terug overhoop gehaald. Hij zuchtte een keer maar deed het steeds opnieuw hij gaf niet op.
Over Jacky zijn er nog veel anekdotes en warme herinneringen. Zijn lach, gezang en Gentse accentje zullen ons eeuwig bijblijven.
Ieder van ons is helemaal van de kaart door dit verschrikkelijk tragische gebeuren.
Veel woorden van troost en sterkte, van iedereen aan iedereen, want we gaan het met z’n allen héél hard nodig hebben.
Zo een onwezenlijk plotseling verlies... Het is niet te bevatten.
Over Jacky zijn er nog veel anekdotes en warme herinneringen. Zijn lach, gezang en Gentse accentje zullen ons eeuwig bijblijven.
Ieder van ons is helemaal van de kaart door dit verschrikkelijk tragische gebeuren.
Veel woorden van troost en sterkte, van iedereen aan iedereen, want we gaan het met z’n allen héél hard nodig hebben.
Zo een onwezenlijk plotseling verlies... Het is niet te bevatten.
Jackyboy, wat zullen we je missen.
Wat een immense leegte laat je achter; maar wat een souvenir aan prachtige momenten en kostbare herinneringen. Wat zijn we gezegend jou, kort of lang, en zo goed gekend te mogen hebben. Je vulde ons leven met hechte vriendschap en zotte vreugde.
Nostalgisch als je was, laten we dat voor jou, vandaag en morgen en alle komende dagen, toch ook een beetje zijn. Want je verdient het, om je op die manier te blijven eren.
Je zou zeker wensen dat dit niet leidt tot droevige gedachten, maar eerder tot een blij terugdenken aan de heerlijke tijden die we samen met jou mochten delen. Daar zou je zelfs keer op keer een glaasje op klinken!
Zover zijn wij nu echter nog lang niet, eerst moet de onmenselijke droefheid wegebben en volledig plaats maken voor al deze mooie gedachten.
Wat zijn we je dankbaar. Jij, die trouwe genereuze vriend, collega die ons leven vulde met ontelbare en onvergetelijke emoties en momenten. Zo zal je onder ons allen ook blijven verder leven.
In de toekomst, op diverse plaatsen, ogenblikken en situaties, bij ons die plotse spontane vluchtige flashback creëren, naar een fragment uit een roemrijk verleden, om dit dan, echt samen, opnieuw terug te herbeleven. Wat zal ons dat telkens blijven ontroeren. Wat zal dat krachtig zijn.
Wat een immense leegte laat je achter; maar wat een souvenir aan prachtige momenten en kostbare herinneringen. Wat zijn we gezegend jou, kort of lang, en zo goed gekend te mogen hebben. Je vulde ons leven met hechte vriendschap en zotte vreugde.
Nostalgisch als je was, laten we dat voor jou, vandaag en morgen en alle komende dagen, toch ook een beetje zijn. Want je verdient het, om je op die manier te blijven eren.
Je zou zeker wensen dat dit niet leidt tot droevige gedachten, maar eerder tot een blij terugdenken aan de heerlijke tijden die we samen met jou mochten delen. Daar zou je zelfs keer op keer een glaasje op klinken!
Zover zijn wij nu echter nog lang niet, eerst moet de onmenselijke droefheid wegebben en volledig plaats maken voor al deze mooie gedachten.
Wat zijn we je dankbaar. Jij, die trouwe genereuze vriend, collega die ons leven vulde met ontelbare en onvergetelijke emoties en momenten. Zo zal je onder ons allen ook blijven verder leven.
In de toekomst, op diverse plaatsen, ogenblikken en situaties, bij ons die plotse spontane vluchtige flashback creëren, naar een fragment uit een roemrijk verleden, om dit dan, echt samen, opnieuw terug te herbeleven. Wat zal ons dat telkens blijven ontroeren. Wat zal dat krachtig zijn.
Jacky… een betere vriend kan je echt niet vinden. Of het nu drie dagen of drie maanden geleden was dat je hem had gezien, steeds was het weerzien oprecht en met veel menselijke warmte.
Gesterkt en overtuigd door de beleving en methodiek uit zijn eigen generatie. Ervoor was oubollig, erna was voor jou soms te modern en iets te gemakzuchtig. Bij momenten een ruwe bolster, maar toch immer met zachte, blanke pit. Een peperkoeken hart.
Innemend was je verschijning met een soort charisma op een geheel eigen kenmerkende manier. Inspirerend en tastbaar over de generaties heen. Zowel jong als oud heb je begeesterd, wat op zich een zeldzame gave is. Het was het resultaat van je ‘zijn’ en omgang met de mensen, de omgeving en het moment.
Vanaf je hem een eerste keer ontmoette zou het je bijblijven, ook als was het slechts een vluchtig contact. Hij zat immers nooit verlegen voor een kwinkslag, grapje of een goed bedoelde vrijpostige opmerking.
Wie kan zijn zwaar overdreven, luide kuch nog ooit vergeten, die hij steevast uit zijn lichaam proestte, bij een ongemakkelijke stilte. Al was het maar als goedendag of om plaats te maken… Voor sommigen wel niet altijd even gemakkelijk, maar overigens tot groot jolijt van de rest in het gezelschap. Want je moest wel met alles kunnen lachen, anders vond hij je maar flauw. Toen kwam hij steevast met de vraag: ‘Ge zijt toch niet beschaamd in mij?’ Tuurlijk niet, of misschien toch even, maar dat bleef wonderwel nooit lang duren.
Je vriendschap was onvoorwaardelijk, hecht en loyaal. Ze moesten je al erg op de proef stellen om het bij jou te verknallen, maar dan wisten ze ook waarom. Je hield niet van opscheppers en praatjesmakers en doorzag als geen ander wat fake of vals was.
Je droeg het hart op de tong en met Jacky wist je immers altijd waarop of waaraan.
Over alles wat hem interesseerde had hij een uitgesproken mening waarvan hij, zonder sluitende argumenten, meestal moeilijk af te brengen was. Maar wat hem niet boeide kon hem ook niks schelen. Hij had lak aan Jetset en Establishment, helemaal in lijn met zijn opvoeding en sluimerende positieve pedagogiek.
Gesterkt en overtuigd door de beleving en methodiek uit zijn eigen generatie. Ervoor was oubollig, erna was voor jou soms te modern en iets te gemakzuchtig. Bij momenten een ruwe bolster, maar toch immer met zachte, blanke pit. Een peperkoeken hart.
Innemend was je verschijning met een soort charisma op een geheel eigen kenmerkende manier. Inspirerend en tastbaar over de generaties heen. Zowel jong als oud heb je begeesterd, wat op zich een zeldzame gave is. Het was het resultaat van je ‘zijn’ en omgang met de mensen, de omgeving en het moment.
Vanaf je hem een eerste keer ontmoette zou het je bijblijven, ook als was het slechts een vluchtig contact. Hij zat immers nooit verlegen voor een kwinkslag, grapje of een goed bedoelde vrijpostige opmerking.
Wie kan zijn zwaar overdreven, luide kuch nog ooit vergeten, die hij steevast uit zijn lichaam proestte, bij een ongemakkelijke stilte. Al was het maar als goedendag of om plaats te maken… Voor sommigen wel niet altijd even gemakkelijk, maar overigens tot groot jolijt van de rest in het gezelschap. Want je moest wel met alles kunnen lachen, anders vond hij je maar flauw. Toen kwam hij steevast met de vraag: ‘Ge zijt toch niet beschaamd in mij?’ Tuurlijk niet, of misschien toch even, maar dat bleef wonderwel nooit lang duren.
Je vriendschap was onvoorwaardelijk, hecht en loyaal. Ze moesten je al erg op de proef stellen om het bij jou te verknallen, maar dan wisten ze ook waarom. Je hield niet van opscheppers en praatjesmakers en doorzag als geen ander wat fake of vals was.
Je droeg het hart op de tong en met Jacky wist je immers altijd waarop of waaraan.
Over alles wat hem interesseerde had hij een uitgesproken mening waarvan hij, zonder sluitende argumenten, meestal moeilijk af te brengen was. Maar wat hem niet boeide kon hem ook niks schelen. Hij had lak aan Jetset en Establishment, helemaal in lijn met zijn opvoeding en sluimerende positieve pedagogiek.
Moedige Gibbon (een intelligente aap, behendig, ijverig, snel en lawaaierig. Hij is sociaal, speels en zachtmoedig, heeft weinig vijanden. De Gibbon staat bekend om zijn lenigheid en werklust) was daadwerkelijk een sprekend voorbeeld, een leider die de anderen inspireerde om met hem mee te doen, en zo samen grenzen te verleggen. Je volledig smijten, al was het maar een spel… Nooit gebrek aan fantasie... De lat altijd nog iets hoger leggen, of nog iets dieper gaan dan de anderen. En vooral niet opgeven!
‘Nie Pleujen’ was zijn lijfspreuk. Hiervoor legde hij een ongekende werkijver aan de dag. ‘Leading by Example’ was bij hem gewoon een aangeboren gave.
‘Nie Pleujen’ was zijn lijfspreuk. Hiervoor legde hij een ongekende werkijver aan de dag. ‘Leading by Example’ was bij hem gewoon een aangeboren gave.
Jacky, elke nieuweling heeft gigantisch veel van jou geleerd, als collega en misschien nog meer als mens. Waarden, creativiteit en inspiratie die iedereen meenam in de spreekwoordelijke rugzak des levens om zo, ver buiten werk, te gebruiken en verder uit te dragen in het latere leven.
Je scouts carrière bracht je ook naar diverse wonderlijke plaatsen; van de Canadese Rockies tot het verre Australië en Zuid-Korea. Maar de Ardennen, Vlaamse Kempen of Oostkantons waren voor jou even goede plaatsen om je uit te leven. Als je maar in de natuur was, bij je scoutsvrienden, om je dan volledig te kunnen geven. ’s Morgens bij de eersten op, ’s avonds bij de laatsten om het kampvuur te doven. Recupereren was voor later...
Exuberante schoolse kennis of pedant etaleren van studieniveau was aan jou niet besteed. Je schoolcarrière was dan ook héél veelzijdig, maar dat lag duidelijk aan het systeem. Je had dat ook niet nodig, want slim, pienter en bij de pinken ben je altijd geweest. Je moest van ver komen om hem te kloppen.
In je wildste jaren dachten sommigen dat je het misschien wel eens te bont zou maken voor het conventionele leven. Maar je koos vastberaden voor de juiste tandem en Anja, je vriendin en soulmate, werd je levenspartner die altijd aan je zijde stond. Wat konden jullie goed voor elkaar zorgen.
Je scouts carrière bracht je ook naar diverse wonderlijke plaatsen; van de Canadese Rockies tot het verre Australië en Zuid-Korea. Maar de Ardennen, Vlaamse Kempen of Oostkantons waren voor jou even goede plaatsen om je uit te leven. Als je maar in de natuur was, bij je scoutsvrienden, om je dan volledig te kunnen geven. ’s Morgens bij de eersten op, ’s avonds bij de laatsten om het kampvuur te doven. Recupereren was voor later...
Exuberante schoolse kennis of pedant etaleren van studieniveau was aan jou niet besteed. Je schoolcarrière was dan ook héél veelzijdig, maar dat lag duidelijk aan het systeem. Je had dat ook niet nodig, want slim, pienter en bij de pinken ben je altijd geweest. Je moest van ver komen om hem te kloppen.
In je wildste jaren dachten sommigen dat je het misschien wel eens te bont zou maken voor het conventionele leven. Maar je koos vastberaden voor de juiste tandem en Anja, je vriendin en soulmate, werd je levenspartner die altijd aan je zijde stond. Wat konden jullie goed voor elkaar zorgen.
Anja, Gina en Eva waren jouw grootste trots en geluk!
Een familieman, bovenal, en dan zijn vrienden. Als je in zijn hart zat, ging hij voor jou echt door het vuur. Iemand waarop je blindelings kon rekenen, ook als alle anderen verstek lieten gaan.
Bij Jacky wist je waarop het stond. Als hij iets niet zag zitten, zei hij dat gewoon rechtuit. Als er iets scheef zat zou je het rap weten, maar dat verlangde hij ook van ons.
‘To the point’ en niet te omfloerst, als je hem iets moest zeggen, vragen of uitleggen. Ook onvergetelijke dialogen hebben we met z’n allen beleefd, en we zullen ze evengoed blijven koesteren.
Het liefste wat hij deed was met een melancholische nostalgie vertellen over onsterfelijke avonturen uit een al dan niet ver verleden. Hij was er altijd als de kippen bij om samen leuke fratsen uit te halen… Alleen al om er jaren daarna, met fonkelende sterretjes in de ogen, enthousiast te kunnen over vertellen en er nogmaals uitbundig plezier aan te beleven.
Sommigen anekdoten zijn daadwerkelijk hilarisch en, echt waar, zelfs niets overdreven. Alhoewel bepaalde verhalen een eigen leven zijn gaan leiden werden deze dan opnieuw stof tot verder filosoferen.
We kunnen zo nog wel een tijdje doorgaan, een echte Roller Coaster…
Een familieman, bovenal, en dan zijn vrienden. Als je in zijn hart zat, ging hij voor jou echt door het vuur. Iemand waarop je blindelings kon rekenen, ook als alle anderen verstek lieten gaan.
Bij Jacky wist je waarop het stond. Als hij iets niet zag zitten, zei hij dat gewoon rechtuit. Als er iets scheef zat zou je het rap weten, maar dat verlangde hij ook van ons.
‘To the point’ en niet te omfloerst, als je hem iets moest zeggen, vragen of uitleggen. Ook onvergetelijke dialogen hebben we met z’n allen beleefd, en we zullen ze evengoed blijven koesteren.
Het liefste wat hij deed was met een melancholische nostalgie vertellen over onsterfelijke avonturen uit een al dan niet ver verleden. Hij was er altijd als de kippen bij om samen leuke fratsen uit te halen… Alleen al om er jaren daarna, met fonkelende sterretjes in de ogen, enthousiast te kunnen over vertellen en er nogmaals uitbundig plezier aan te beleven.
Sommigen anekdoten zijn daadwerkelijk hilarisch en, echt waar, zelfs niets overdreven. Alhoewel bepaalde verhalen een eigen leven zijn gaan leiden werden deze dan opnieuw stof tot verder filosoferen.
We kunnen zo nog wel een tijdje doorgaan, een echte Roller Coaster…
Jacky,
Het is absoluut onmogelijk om aan jou terug te denken zonder verstrikt te raken in een eindeloos web aan herinneringen die als vallende dominostenen op je afkomen en je overspoelen met de diepste uiteenlopende emoties die opborrelen uit een rijkelijk kleurenpalet aan taferelen. Als een film waar je middenin staat, herbeleef je de meest diverse situaties. Alsof je vliegt door het universum in steeds wisselende constellaties,…
Ontelbare, onuitwisbare indrukken laat je na.
Jacky, je bent een stuk van ons leven.
Je blijft in onze gedachten en we zijn je dankbaar voor altijd…
Hij die we graag hadden en verloren
Is niet meer waar hij was
Maar is altijd waar we zijn
Jacky staat in ons hart geschreven
Het eind kwam veel te gauw
Maar in gedachten blijft steeds leven
Je gedrevenheid, liefde, zorgzaamheid en trouw
zoo wauw!!!
Heel bijzonder, heel gewoon,
gewoon een heel bijzonder persoon
Opsporing Antwerpen
Team drugs
Het is absoluut onmogelijk om aan jou terug te denken zonder verstrikt te raken in een eindeloos web aan herinneringen die als vallende dominostenen op je afkomen en je overspoelen met de diepste uiteenlopende emoties die opborrelen uit een rijkelijk kleurenpalet aan taferelen. Als een film waar je middenin staat, herbeleef je de meest diverse situaties. Alsof je vliegt door het universum in steeds wisselende constellaties,…
Ontelbare, onuitwisbare indrukken laat je na.
Jacky, je bent een stuk van ons leven.
Je blijft in onze gedachten en we zijn je dankbaar voor altijd…
Hij die we graag hadden en verloren
Is niet meer waar hij was
Maar is altijd waar we zijn
Jacky staat in ons hart geschreven
Het eind kwam veel te gauw
Maar in gedachten blijft steeds leven
Je gedrevenheid, liefde, zorgzaamheid en trouw
zoo wauw!!!
Heel bijzonder, heel gewoon,
gewoon een heel bijzonder persoon
Opsporing Antwerpen
Team drugs
12.4.1967 - 23.5.2020
Beste Peter, Jan en familie
Graag wil ik eerst een beetje voorgeschiedenis geven van de vroegere tijdsgeest en werkwijze bij de douane, om de context te begrijpen van wat volgt..
Ik kwam op 1 februari 1960 binnen bij de douane als technisch klerk. Deze titel was een voorbereiding tot de graad van verificateur, mits het volgen van een tweejaarlijkse cursus en het uiteindelijk slagen in het examen. Tijdens het volgen van de cursus, werden de lege dagen aangevuld met een stage op het Kantoor, het Entrepot of een kade.
Graag wil ik eerst een beetje voorgeschiedenis geven van de vroegere tijdsgeest en werkwijze bij de douane, om de context te begrijpen van wat volgt..
Ik kwam op 1 februari 1960 binnen bij de douane als technisch klerk. Deze titel was een voorbereiding tot de graad van verificateur, mits het volgen van een tweejaarlijkse cursus en het uiteindelijk slagen in het examen. Tijdens het volgen van de cursus, werden de lege dagen aangevuld met een stage op het Kantoor, het Entrepot of een kade.
Na een kantoorperiode werd ik toegewezen als adjunct van de verificateurs op de kaaien van Antwerpen-Zuid. Daar ging een andere wereld voor mij open en werd ik geconfronteerd met het echte douanewerk. Als jonge ambtenaren werden wij voor “de leeuwen gegooid”. Het opzet was, dat wij opgeleid zouden worden door de anciens. Wat niet altijd van een leien dakje liep. Sommigen onder hen beschouwden ons als indringers en waren niet bereid om hun parate kennis zo maar door te geven aan de jongere generatie. Men moet voor ogen houden dat een verificateur destijds werd aanzien als een autoriteit en als dusdanig gerespecteerd werd door douaneambtenaren en de handel. Hij was baas over zijn kade.
Antwerpen-Zuid was toen nog dé grote economische draaischijf van Antwerpen. De kaden van hangar 2 t/m 28 lagen permanent vol zeeschepen. De goederen werden gelost op de kade en er was een drukte van jewelste. De overkant van de kade was buiten voedingswinkels ook overvloedig bezaaid met drankgelegenheden, waarvan sommige ook een aantrekking uitoefenden op bepaalde ambtenaren. De verleiding was groot, maar absoluut verboden terrein voor ons. Daar hielden de controleurs stevig toezicht op.
In deze “gevaarlijke “omgeving was Jos tewerkgesteld als verificateur. Tijdens mijn stageperiode had ik hem nog maar sporadisch ontmoet en toen kwam hij reeds over als een zeer joviale kerel. Maar hem goed leren kennen, kwam slechts later tot stand.
Bij mijn benoeming tot verificateur werd ik als ‘Chinese vrijwilliger’ naar Brussel gemuteerd.
Na een drietal jaren, kwam ik terug naar Antwerpen op de standplaats Antwerpen-Zuid.
Destijds werden de verificateurs maandelijks verplaatst naar een ander kaaibureel, welke meestal met twee bemand waren. Alle collega's waren niet even plezant en bereid tot een gesprek.
Maar, met Jos samenwerken was een openbaring. Hij was geestig, waardoor zelfs bij veel werk de tijd voorbijvloog. Wij hadden een zeer goede band met elkaar, waarbij onze Antwerpse ‘roots’ ongetwijfeld een rol hebben gespeeld. Hij heeft mij op alle gebied ‘het klappen van de zweep’ geleerd, zowel op verificatiegebied als op het aangename vlak van de stiel. Hij had wel een klein kantje: de stiptheid om beginuren te respecteren lag niet in zijn genen, wat tot duidelijke confrontaties heeft geleid met zijn oversten. Verder geen details hierover.
In deze periode heb ik ook zijn lieve echtgenote Cécile leren kennen tijdens het jaarlijkse sinterklaasfeest met de kinderen van de verificateurs in de zaal van General Motors op de Noorderlaan.
Op 1 mei 1970 werd ik op vraag van, destijds, inspecteur De Mesmaeker”, als vaste verificateur-accountant naar de autonome Sectie ‘Petrol-Zuid’ gemuteerd. Dit was een enclave binnen het Antwerpse douanegebied. Dit werd door elke verificateur als een eer en beloning aanzien.
Deze Sectie stond onder leiding van hoofdcontroleur Lafosse, die bij mij als afstandelijk overkwam. Hij was nog van een generatie van voor de Tweede Wereldoorlog met hun eigen verworvenheden.
Toen Lafosse inspecteur werd op de Directie, werd hij afgelost door hoofdcontroleur Jos De Vos.
Een nieuwe tijd brak aan. Een verademing voor de Sectie. Hier werden onze vriendschapsbanden vereeuwigd. Jos had de gave om iedere ambtenaar de ruimte te geven om zichzelf te ontplooien en zijn eigen verantwoordelijkheden op te nemen. Zijn tussenkomst was beperkt tot het wijzen op de fouten en indien echt nodig met gezag op te treden.
Het sociale luik werd ook niet vergeten. De verjaardagen en andere speciale dagen werden gevierd (pensioenen …), gewoonlijk gepaard gaande met een lekker glaasje. Hier te werken was geen opgave.
Ik moet toegeven, dat wij samen ook wel eens overuren deden, welke niet altijd douane gerelateerd waren. Hier wordt niet verder op ingegaan, daar dit tot onze privésfeer behoort.
Al waren wij zeer goede kameraden en apprecieerden we elkaar heel erg, toch was ik een beetje jaloers op hem. En dit om volgende redenen.
Jos had een vlotte pen. Zijn verslagen waren boeiend om lezen: gevat, duidelijk, leerrijk zonder de minste bijkomstigheden.
Hij kon ook als geen ander “voor de vuist” spreken. Een toespraak houden zonder een letter op papier te zetten, met typering van personen: altijd nagel op de kop en met de nodige humor.
Ook zijn algemene kennis was groot door zijn belezenheid en interesse in vele onderwerpen. Deze gave heeft ons nog vaak geholpen bij onze jaarlijkse quizzen tussen de verschillende secties.
Ik benijd hem voor al deze gaven. Maar tijdens onze ‘Petrol’- periode heb ik enorm veel van hem geleerd. Al deze opgedane ervaring is voor mij een enorme hulp geweest bij mijn opvolging als hoofdcontroleur op de Petroleum Sectie.
Jos, gij zijt de beste en meest getalenteerde baas die ik ooit heb gehad.
In onze verdere loopbaan zijn onze contacten geminderd. Die verliepen vooral zuiver administratief tijdens vergaderingen en soms nog wel eens bij een viering.
Na onze pensionering hebben wij nog wel eens een paar toevallige ontmoetingen gehad in de Sint- Pauluskerk, waar uw zoon Peter deel uitmaakt van de kerkgemeenschap.
Wat mij altijd is opgevallen tijdens deze ontmoetingen: als wij nog eens over de douane spraken, dan ging het altijd over “de Petrol”. Voor mij was dit de mooiste tijd van mijn douaneleven.
En voor U beslist ook. Wij sluiten een periode af van een ‘oude garde’ douaneambtenaren.
Beste Jos, ik zal u altijd blijven aanzien als een van mijn beste douanevrienden.
Als er hierboven iets is, dan zit gij bij de goei!!
Uw goede vriend
Frans
Antwerpen-Zuid was toen nog dé grote economische draaischijf van Antwerpen. De kaden van hangar 2 t/m 28 lagen permanent vol zeeschepen. De goederen werden gelost op de kade en er was een drukte van jewelste. De overkant van de kade was buiten voedingswinkels ook overvloedig bezaaid met drankgelegenheden, waarvan sommige ook een aantrekking uitoefenden op bepaalde ambtenaren. De verleiding was groot, maar absoluut verboden terrein voor ons. Daar hielden de controleurs stevig toezicht op.
In deze “gevaarlijke “omgeving was Jos tewerkgesteld als verificateur. Tijdens mijn stageperiode had ik hem nog maar sporadisch ontmoet en toen kwam hij reeds over als een zeer joviale kerel. Maar hem goed leren kennen, kwam slechts later tot stand.
Bij mijn benoeming tot verificateur werd ik als ‘Chinese vrijwilliger’ naar Brussel gemuteerd.
Na een drietal jaren, kwam ik terug naar Antwerpen op de standplaats Antwerpen-Zuid.
Destijds werden de verificateurs maandelijks verplaatst naar een ander kaaibureel, welke meestal met twee bemand waren. Alle collega's waren niet even plezant en bereid tot een gesprek.
Maar, met Jos samenwerken was een openbaring. Hij was geestig, waardoor zelfs bij veel werk de tijd voorbijvloog. Wij hadden een zeer goede band met elkaar, waarbij onze Antwerpse ‘roots’ ongetwijfeld een rol hebben gespeeld. Hij heeft mij op alle gebied ‘het klappen van de zweep’ geleerd, zowel op verificatiegebied als op het aangename vlak van de stiel. Hij had wel een klein kantje: de stiptheid om beginuren te respecteren lag niet in zijn genen, wat tot duidelijke confrontaties heeft geleid met zijn oversten. Verder geen details hierover.
In deze periode heb ik ook zijn lieve echtgenote Cécile leren kennen tijdens het jaarlijkse sinterklaasfeest met de kinderen van de verificateurs in de zaal van General Motors op de Noorderlaan.
Op 1 mei 1970 werd ik op vraag van, destijds, inspecteur De Mesmaeker”, als vaste verificateur-accountant naar de autonome Sectie ‘Petrol-Zuid’ gemuteerd. Dit was een enclave binnen het Antwerpse douanegebied. Dit werd door elke verificateur als een eer en beloning aanzien.
Deze Sectie stond onder leiding van hoofdcontroleur Lafosse, die bij mij als afstandelijk overkwam. Hij was nog van een generatie van voor de Tweede Wereldoorlog met hun eigen verworvenheden.
Toen Lafosse inspecteur werd op de Directie, werd hij afgelost door hoofdcontroleur Jos De Vos.
Een nieuwe tijd brak aan. Een verademing voor de Sectie. Hier werden onze vriendschapsbanden vereeuwigd. Jos had de gave om iedere ambtenaar de ruimte te geven om zichzelf te ontplooien en zijn eigen verantwoordelijkheden op te nemen. Zijn tussenkomst was beperkt tot het wijzen op de fouten en indien echt nodig met gezag op te treden.
Het sociale luik werd ook niet vergeten. De verjaardagen en andere speciale dagen werden gevierd (pensioenen …), gewoonlijk gepaard gaande met een lekker glaasje. Hier te werken was geen opgave.
Ik moet toegeven, dat wij samen ook wel eens overuren deden, welke niet altijd douane gerelateerd waren. Hier wordt niet verder op ingegaan, daar dit tot onze privésfeer behoort.
Al waren wij zeer goede kameraden en apprecieerden we elkaar heel erg, toch was ik een beetje jaloers op hem. En dit om volgende redenen.
Jos had een vlotte pen. Zijn verslagen waren boeiend om lezen: gevat, duidelijk, leerrijk zonder de minste bijkomstigheden.
Hij kon ook als geen ander “voor de vuist” spreken. Een toespraak houden zonder een letter op papier te zetten, met typering van personen: altijd nagel op de kop en met de nodige humor.
Ook zijn algemene kennis was groot door zijn belezenheid en interesse in vele onderwerpen. Deze gave heeft ons nog vaak geholpen bij onze jaarlijkse quizzen tussen de verschillende secties.
Ik benijd hem voor al deze gaven. Maar tijdens onze ‘Petrol’- periode heb ik enorm veel van hem geleerd. Al deze opgedane ervaring is voor mij een enorme hulp geweest bij mijn opvolging als hoofdcontroleur op de Petroleum Sectie.
Jos, gij zijt de beste en meest getalenteerde baas die ik ooit heb gehad.
In onze verdere loopbaan zijn onze contacten geminderd. Die verliepen vooral zuiver administratief tijdens vergaderingen en soms nog wel eens bij een viering.
Na onze pensionering hebben wij nog wel eens een paar toevallige ontmoetingen gehad in de Sint- Pauluskerk, waar uw zoon Peter deel uitmaakt van de kerkgemeenschap.
Wat mij altijd is opgevallen tijdens deze ontmoetingen: als wij nog eens over de douane spraken, dan ging het altijd over “de Petrol”. Voor mij was dit de mooiste tijd van mijn douaneleven.
En voor U beslist ook. Wij sluiten een periode af van een ‘oude garde’ douaneambtenaren.
Beste Jos, ik zal u altijd blijven aanzien als een van mijn beste douanevrienden.
Als er hierboven iets is, dan zit gij bij de goei!!
Uw goede vriend
Frans
Voor mijn vriend Jos