7 februari 1976 – 18 augustus 2019
Arnout,
Deze tekst is ons afscheid aan jou. Want we hebben nooit “dankjewel” gezegd voor al die mooie momenten die we samen beleefden.
Zondag stond voor ieder van ons de klok stil en werd het een beetje - veel - koud in ons hart.
Want de lieve, goedlachse collega is niet meer. En dan denken we terug aan die fijne tijd samen. Je kwam op de Controleregie als één van de eersten en je hebt die dienst helpen bouwen tot wat ze nu is. Je was een steunpilaar, een deel van de fundering.
Je werd gewaardeerd door iedere collega. Voor “de nieuwtjes” was je een mentor, voor de anderen een vriend.
We hebben samen fijne momenten gevierd, zoals je trouw, de geboorte van je dochter.
Toen je twee jaar geleden vertelde over je constante hoofdpijn was er geen haar op ons hoofd dat dacht aan een slechte afloop. Zelfs niet na het verdict, je ging er voor en bleef zo positief. Wat hadden we daar een bewondering voor .
Maar het was een unfaire strijd, die je met ongelofelijk veel moed hebt gestreden.
Maar sterker dan de dood, zijn onze herinneringen die blijven.
Rust zacht
Je collega’s
Arnout,
Deze tekst is ons afscheid aan jou. Want we hebben nooit “dankjewel” gezegd voor al die mooie momenten die we samen beleefden.
Zondag stond voor ieder van ons de klok stil en werd het een beetje - veel - koud in ons hart.
Want de lieve, goedlachse collega is niet meer. En dan denken we terug aan die fijne tijd samen. Je kwam op de Controleregie als één van de eersten en je hebt die dienst helpen bouwen tot wat ze nu is. Je was een steunpilaar, een deel van de fundering.
Je werd gewaardeerd door iedere collega. Voor “de nieuwtjes” was je een mentor, voor de anderen een vriend.
We hebben samen fijne momenten gevierd, zoals je trouw, de geboorte van je dochter.
Toen je twee jaar geleden vertelde over je constante hoofdpijn was er geen haar op ons hoofd dat dacht aan een slechte afloop. Zelfs niet na het verdict, je ging er voor en bleef zo positief. Wat hadden we daar een bewondering voor .
Maar het was een unfaire strijd, die je met ongelofelijk veel moed hebt gestreden.
Maar sterker dan de dood, zijn onze herinneringen die blijven.
Rust zacht
Je collega’s
Noël werd geboren in december 1947
Hij kwam bij onze administratie in maart 1972. De meeste collega’s kennen Noël als schietinstructeur en als collega tewerkgesteld in de haven van Antwerpen.
Noël overleed op 3 maart 2019 in Thaïland.
Hij kwam bij onze administratie in maart 1972. De meeste collega’s kennen Noël als schietinstructeur en als collega tewerkgesteld in de haven van Antwerpen.
Noël overleed op 3 maart 2019 in Thaïland.
Noël Camerbeke
Roger Denolf
Roger werd geboren in op 22 november 1933 te Brugge.
Hij kwam bij onze administratie in februari 1959.
Roger overleed op 5 oktober 2018 te Deurne.
.
Hij kwam bij onze administratie in februari 1959.
Roger overleed op 5 oktober 2018 te Deurne.
.
Fons Geukens
Fons werd geboren op 8 oktober 1946 te Kwaadmechelen.
Hij startte bij onze administratie in juni 1969.
Fons overleed op 17 januari 2019 in het AZ Diest.
.
Hij startte bij onze administratie in juni 1969.
Fons overleed op 17 januari 2019 in het AZ Diest.
.
Frans Van de Cruys
Frans werd Geboren te Vosselaar op 20-07-1927.
Hij kwam bij onze administratie in maart 1958.
Frans overleed te Merksem op 20 december 2018.
.
Hij kwam bij onze administratie in maart 1958.
Frans overleed te Merksem op 20 december 2018.
.
Jean Manet
Jean werd geboren op 23 november 1926 te Walsbets.
Hij kwam bij onze administratie in november 1947. Hij werkte in de Douaneschool te Kapellen. Later muteerde hij naar Brussel om daar voor de dienst “Personeel” te werken. Later verhuisde hij nog naar de Directie Hasselt.
Jean overleed op 19 december 2018 te Velm. Hij werd 92 jaar oud.
.
Hij kwam bij onze administratie in november 1947. Hij werkte in de Douaneschool te Kapellen. Later muteerde hij naar Brussel om daar voor de dienst “Personeel” te werken. Later verhuisde hij nog naar de Directie Hasselt.
Jean overleed op 19 december 2018 te Velm. Hij werd 92 jaar oud.
.
° Geboren: 10/08/1959 Sint-Niklaas
+ Overleden 7/03/2019 Beveren-Waas
Willy startte in 2003, op 44-jarige leeftijd, zijn carrière in overheidsdienst bij de douanediensten in de haven van Antwerpen. Na passages bij de Opsporingsdienst en de containerterminals van Rechteroever versterkte hij eind 2007 als financieel deskundige de douanediensten van de Waaslandhaven op Linkeroever.
Ikzelf ken Willy sinds mijn overplaatsing naar containerkaai 1700 in 2008, waar hij toen werkte. Er waren verschillende douaneburelen op Linkeroever, deze was een middelgrote groep van zo’n 14 mensen. Willy stond bekend als een ingetogen en rustige persoon, die met zijn droge Britse humor verrassend uit de hoek kon komen. Hij was een graag geziene persoon, waar je ook een goed gesprek mee kon hebben.
Eind 2009 werd de dienst gereorganiseerd en verhuisden we naar de Grensinspectiepost. Het werk werd anders georganiseerd en Willy moest een meer ondersteunende rol opnemen. Ondanks deze teleurstelling bleef hij een teamspeler die zijn taken trouw uitvoerde en waar je, als collega en als chef, steeds op kon rekenen.
Door de jaren evolueerde de dienst. Hij kon, tot zijn blijdschap, terug verificatietaken opnemen. Ondanks de commotie omtrent de invoering van een shiftsysteem heeft hij van deze periode het beste gemaakt. Zijn talenknobbel heeft heel wat buitenlandse chauffeurs verder geholpen. Door zijn dienstbaarheid en rustige voorkomen werd hij ook geapprecieerd door de kaaiexpediteurs.
Hij stond positief in het leven en bleef steeds uitkijken naar nieuwe dingen. Zo heeft hij, door zijn karateachtergrond, collega’s lesgegeven in zelfverdedigingstechnieken en was hij één van de EHBO-verantwoordelijken. Hij was gepassioneerd door zijn moto, waarmee hij het ganse jaar door, als het weer het toeliet, naar het werk kwam.
In de loop van 2014 kwam het slechte nieuws dat er kanker werd vastgesteld. Willy liet zich niet kennen en ging de strijd aan. Moedig en koppig als hij was bleef hij tussen de behandelingen door werken. De drukte van het kantoor, het gezelschap van zijn collega’s en de dagelijkse powernap maakte dat hij zijn zinnen kon verzetten.
In juni 2015 kwam hij naar de enkele maanden daarvoor opgerichte douanedienst in Temse, waar ik terug zijn chef werd. Het werk was anders, maar intelligent en geïnteresseerd als hij was nam Willy de uitdaging aan en was hij snel ingewerkt.
Het leven ging verder. De ziekte trad meer naar de achtergrond. Zijn zonen Bram en Jasper trouwden, en trots als hij was nodigde hij iedereen uit voor de recepties. Helaas kwam er, na enkele testen, het slechte nieuws dat de ziekte verder uitzaaide. Willy vocht met dezelfde verbetenheid terug. De behandelingen werden zwaarder, de powernaps frequenter, maar toch wou hij actief blijven werken.
Hij bleef actief plannen maken, van vakanties met de familie tot een feest voor zijn 60ste verjaardag. De teambuilding wou hij perse meemaken, ook al was het in een rolstoel.
Vanaf het voorbije najaar ging het snel achteruit en bleek dat hij niet meer zou terugkomen. Door zijn gekende koppigheid hield hij nog 3 maanden aan het leven vast, tot de realiteit hem uiteindelijk inhaalde.
Willy, we zijn allemaal blij jou gekend te hebben. Naast een goede collega zullen we jou bovenal herinneren als een fijne mens.
Voor de collega’s van Temse
Stijn Doms
Willy De Lange
Michel Verboven
Michel werd geboren te Essen op 6 december 1927.
Hij kwam bij onze administratie in april 1955 en startte meteen bij de afdeling 'Accijns' in de haven van Antwerpen. Hij was in dienst als verificateur in het toenmalig douanekantoor van Essen-Station tot hij in 1990 met pensioen ging.
Michel sliep zachtjes in op 5 oktober 2018 in het WZC St.-Michaël te Essen.
.
Hij kwam bij onze administratie in april 1955 en startte meteen bij de afdeling 'Accijns' in de haven van Antwerpen. Hij was in dienst als verificateur in het toenmalig douanekantoor van Essen-Station tot hij in 1990 met pensioen ging.
Michel sliep zachtjes in op 5 oktober 2018 in het WZC St.-Michaël te Essen.
.
Yves Baert
Op 30 januari 2019 is Yves Baert overleden. Amper 44 geworden.
Voor velen onder jullie zal de naam waarschijnlijk niet veel zeggen. Tewerkgesteld bij de cel Vergunningen Klantenbeheer en al bij al nog niet zo lang in Antwerpen. We kennen onze collega's van andere diensten ook steeds minder en minder.
Voor wie Yves wel gekend heeft, ligt dit uiteraard anders. Dichte collega's uit Brussel en Antwerpen hebben zich wel een duidelijk beeld kunnen vormen. Logisch ook.
Hoe omschrijf je Yves? Moeilijke opdracht, want Yves was voor mij ook een vriend.
Ik heb hem, enkele jaren terug, op een tweede januari beter leren kennen. Café Den Engel. Yves was al ziek toen. Viel weinig van te merken, maar die "kutkanker", zoals hij het verwoordde, was er wel degelijk. Het kwam toen en nadien nog vaak ter sprake. Altijd eerder zakelijk. Medeleven mocht, medelijden niet!
Yves was een sterke persoonlijkheid. Principieel, rechtlijnig, sociaal, geëngageerd, koppig, een zeldzame keer fragiel.
Ambtelijke taal, tot wetgeving toe, werd "vernederlandst". Verspilling aan papier, licht, of wat dan ook werd niet getolereerd. Ja, dit zelfs tot wanhoop van andere collega's.
Bij Yves was niets vanzelfsprekend. Altijd maar plannen maken, reizen, theater, optredens, etentjes,... alsof er niets aan de hand was. En ondertussen van behandeling naar behandeling. Die "kutkanker", weet je wel.
Zelf wisten we allebei wel dat dit een gevecht was dat niet gewonnen kon worden, maar toch bleef Yves vechten, tijd kopen, hopen. Die tijd werd nuttig ingevuld. Yves leefde graag.
Het afscheid was (te) abrupt.
Ik citeer een typerende quote van het herdenkingsprentje. "It is useless things that make life worth living and that make life dangerous too: wine, love, lust, art beauty. Without them life is safe, but not worth bothering with."
Yves Baert was letterlijk en figuurlijk een mooie man.
Tino Sap
.
Voor velen onder jullie zal de naam waarschijnlijk niet veel zeggen. Tewerkgesteld bij de cel Vergunningen Klantenbeheer en al bij al nog niet zo lang in Antwerpen. We kennen onze collega's van andere diensten ook steeds minder en minder.
Voor wie Yves wel gekend heeft, ligt dit uiteraard anders. Dichte collega's uit Brussel en Antwerpen hebben zich wel een duidelijk beeld kunnen vormen. Logisch ook.
Hoe omschrijf je Yves? Moeilijke opdracht, want Yves was voor mij ook een vriend.
Ik heb hem, enkele jaren terug, op een tweede januari beter leren kennen. Café Den Engel. Yves was al ziek toen. Viel weinig van te merken, maar die "kutkanker", zoals hij het verwoordde, was er wel degelijk. Het kwam toen en nadien nog vaak ter sprake. Altijd eerder zakelijk. Medeleven mocht, medelijden niet!
Yves was een sterke persoonlijkheid. Principieel, rechtlijnig, sociaal, geëngageerd, koppig, een zeldzame keer fragiel.
Ambtelijke taal, tot wetgeving toe, werd "vernederlandst". Verspilling aan papier, licht, of wat dan ook werd niet getolereerd. Ja, dit zelfs tot wanhoop van andere collega's.
Bij Yves was niets vanzelfsprekend. Altijd maar plannen maken, reizen, theater, optredens, etentjes,... alsof er niets aan de hand was. En ondertussen van behandeling naar behandeling. Die "kutkanker", weet je wel.
Zelf wisten we allebei wel dat dit een gevecht was dat niet gewonnen kon worden, maar toch bleef Yves vechten, tijd kopen, hopen. Die tijd werd nuttig ingevuld. Yves leefde graag.
Het afscheid was (te) abrupt.
Ik citeer een typerende quote van het herdenkingsprentje. "It is useless things that make life worth living and that make life dangerous too: wine, love, lust, art beauty. Without them life is safe, but not worth bothering with."
Yves Baert was letterlijk en figuurlijk een mooie man.
Tino Sap
.
Roger Van den Steen
Roger werd geboren te St.-Lievens-Esse op 6 februari 1927.
De laatste jaren van zijn loopbaan werkte hij in het Station van Essen.
Roger is rustig ingeslapen te Essen (WZC St.-Michaël) op 29 maart 2019.
De laatste jaren van zijn loopbaan werkte hij in het Station van Essen.
Roger is rustig ingeslapen te Essen (WZC St.-Michaël) op 29 maart 2019.
Annemie (Mieke) Van Dyck
Mieke werd geboren te Wilrijk op 19 november 1964.
Vele collega’s die op het Kattendijkdok te Antwerpen gewerkt hebben, kennen haar zeker nog als medewerkster van het Sorteercentrum en de bedeling van de post. De laatste jaren werkte Annemie in de AMCA-building voor de Directe Belastingen.
Ze overleed vreedzaam na een moedige strijd op 3 mei 2019 te Wilrijk.
Vele collega’s die op het Kattendijkdok te Antwerpen gewerkt hebben, kennen haar zeker nog als medewerkster van het Sorteercentrum en de bedeling van de post. De laatste jaren werkte Annemie in de AMCA-building voor de Directe Belastingen.
Ze overleed vreedzaam na een moedige strijd op 3 mei 2019 te Wilrijk.
Karel Wils
Karel is geboren te Balen op 21 april 1929.
Hij kwam bij onze administrtatie in mei 1959.
Karel overleed te Mol op 28 april 2019.
Hij kwam bij onze administrtatie in mei 1959.
Karel overleed te Mol op 28 april 2019.
Leon Soors
Leon is geboren te Neeroeteren op 30 mei 1937.
Hij kwam bij onze administratie in december 1960.
Leon is thuis overleden te Burcht op 24 april 2019.
Hij kwam bij onze administratie in december 1960.
Leon is thuis overleden te Burcht op 24 april 2019.
Marcel Rombauts
Marcel werd geboren te Mechelen op 21 maart 1929.
Hij kwam in november 1967 bij onze administratie.
Marcel overleed te Antwerpen op 30 mei 2019.
.
Hij kwam in november 1967 bij onze administratie.
Marcel overleed te Antwerpen op 30 mei 2019.
.
Maurice Goris
Maurice werd geboren op 20 april 1949 te Schriek.
Hij kwam bij onze administratie in september 1973.
Maurice is op 29 mei 2019 onverwacht overleden thuis te Aarschot.
.
Hij kwam bij onze administratie in september 1973.
Maurice is op 29 mei 2019 onverwacht overleden thuis te Aarschot.
.
Alfons Geysen
Alfons werd geboren op 8 december 1934.
Hij kwam bij onze administratie in september 1960. In 1993, bij het sluiten van de binnengrenzen, mocht Alfons op 55-jarige leeftijd met pensioen. Jarenlang was hij immers brigadier van de Brigade te Essen-Dorp.
Alfons is van ons heengegaan op 16 juli 2019 in het A.Z. Klina te Brasschaat.
Hij kwam bij onze administratie in september 1960. In 1993, bij het sluiten van de binnengrenzen, mocht Alfons op 55-jarige leeftijd met pensioen. Jarenlang was hij immers brigadier van de Brigade te Essen-Dorp.
Alfons is van ons heengegaan op 16 juli 2019 in het A.Z. Klina te Brasschaat.
Çois Van Den Broeck
Çois werd geboren op 25 januari 1935 te Herselt.
In maart 1959 begon hij bij onze administratie en deed er tot zijn pensioen dienst als verificateur te Leuven.
Çois overleed in het UZ Leuven Campus Gasthuisberg op 15 juli 2019.
In maart 1959 begon hij bij onze administratie en deed er tot zijn pensioen dienst als verificateur te Leuven.
Çois overleed in het UZ Leuven Campus Gasthuisberg op 15 juli 2019.
Honoré d'Hooge
Honoré is geboren te Stekene op 28 april 1939.
Hij kwam bij onze administratie in juni 1962. Vele collega’s weten dat Honoré als chef er streng op toezag dat de douaniers steeds correct hun douane-uniform droegen. Hij verliet de administratie bij zijn pensionering als adjunct-directeur op de Gewestelijke Directie van Antwerpen.
Honoré overleed te Ekeren op 7 juli 2019.
Hij kwam bij onze administratie in juni 1962. Vele collega’s weten dat Honoré als chef er streng op toezag dat de douaniers steeds correct hun douane-uniform droegen. Hij verliet de administratie bij zijn pensionering als adjunct-directeur op de Gewestelijke Directie van Antwerpen.
Honoré overleed te Ekeren op 7 juli 2019.
Georges Steyaert
Ons groepje van kaai 138 kwam nog geregeld bij mekaar. Er werd lekker gegeten en vooral elkaars wel en wee gedeeld.
Tijdens hun verlof eind mei in Spanje, werd Georges plotseling onwel. In het ziekenhuis werd vastgesteld dat Georges ongeneeslijk ziek was en gerepatrieerd moest worden met een ambulance naar België. Na zeven weken gevochten te hebben, is Georges op 4 juli 2019 - één dag voor zijn 67ste verjaardag - zachtjes thuis ingeslapen.
Zijn echtgenote Agnes is heel blij dat ze nog 7 gelukkige jaren samen hebben kunnen genieten van hun welverdiende pensioen. Tijdens de afscheidsceremonie werd nog eens bevestigd wat we al lang wisten: Georges was een hele warme en gevoelige man, die zoveel mensen vreugde gaf.
Wij zijn een vriend kwijt, maar zullen hem nooit vergeten.
Fons, Tina, Brigitte, Roza en Liesbet..
Tijdens hun verlof eind mei in Spanje, werd Georges plotseling onwel. In het ziekenhuis werd vastgesteld dat Georges ongeneeslijk ziek was en gerepatrieerd moest worden met een ambulance naar België. Na zeven weken gevochten te hebben, is Georges op 4 juli 2019 - één dag voor zijn 67ste verjaardag - zachtjes thuis ingeslapen.
Zijn echtgenote Agnes is heel blij dat ze nog 7 gelukkige jaren samen hebben kunnen genieten van hun welverdiende pensioen. Tijdens de afscheidsceremonie werd nog eens bevestigd wat we al lang wisten: Georges was een hele warme en gevoelige man, die zoveel mensen vreugde gaf.
Wij zijn een vriend kwijt, maar zullen hem nooit vergeten.
Fons, Tina, Brigitte, Roza en Liesbet..
Georges werd geboren te Merksem op 4 juli 1952.
Hij kwam bij onze administratie in oktober 1972. Hij werkte op het grenskantoor te Putte tot ze de deuren moesten sluiten in 1993. Hij was ook jarenlang hoofdcontroleur in de Haven (Antwerpen-Oost). Ook in het verenigingsleven van den Tol maakte hij zich graag verdienstelijk: Sinterklaas spelen, reünies organiseren, schrijven voor Finant en De Schakel.
Een woord ter nagedachtenis van zijn collega’s:
Georges Steyaert werd geboren in Merksem op 5 juli 1952. Op 12- jarige leeftijd leerde hij Agnes kennen, waarmee hij later huwde. Ze kregen samen 3 dochters: Isabel, Sofie en Katrien, die op hun beurt huwden en samen 7 kinderen kregen. De oogappels van Georges en Agnes.
Georges ging aan de slag als douanier bij FOD Financiën. Door interne examens werkte hij zich op tot eaw. Inspecteur (adviseur) en kreeg later na de motorbrigade de leiding over het personeel van Controle OOST DA3 op de Heizegemweg. Na enkele jaren verhuisde hij samen met Fons, Brigitte en Tina naar kaai 363.
Hij kwam bij onze administratie in oktober 1972. Hij werkte op het grenskantoor te Putte tot ze de deuren moesten sluiten in 1993. Hij was ook jarenlang hoofdcontroleur in de Haven (Antwerpen-Oost). Ook in het verenigingsleven van den Tol maakte hij zich graag verdienstelijk: Sinterklaas spelen, reünies organiseren, schrijven voor Finant en De Schakel.
Een woord ter nagedachtenis van zijn collega’s:
Georges Steyaert werd geboren in Merksem op 5 juli 1952. Op 12- jarige leeftijd leerde hij Agnes kennen, waarmee hij later huwde. Ze kregen samen 3 dochters: Isabel, Sofie en Katrien, die op hun beurt huwden en samen 7 kinderen kregen. De oogappels van Georges en Agnes.
Georges ging aan de slag als douanier bij FOD Financiën. Door interne examens werkte hij zich op tot eaw. Inspecteur (adviseur) en kreeg later na de motorbrigade de leiding over het personeel van Controle OOST DA3 op de Heizegemweg. Na enkele jaren verhuisde hij samen met Fons, Brigitte en Tina naar kaai 363.
Het was na de verhuis van kaai 363 naar kaai 138 dat we met 6 collega’s samen zaten: Georges, onze rechtstreekse chef, Fons, Tina, Brigitte, Roza en Liesbet.
Doordat hij zoveel werkervaring had, konden we bij hem terecht met onze vragen over douanezaken. Ook als we persoonlijke problemen hadden, had hij er steeds begrip voor. We konden echt met alles bij hem terecht, zowel met de leuke als met de minder leuke dingen. Hij was een bijzondere man en had echt een hart van goud. Hij was meer een vriend dan een baas voor ons. Telkens weer vertelde hij over de leuke bezoekjes van zijn kinderen en vooral van zijn kleinkinderen. Soms bleven de kleinkinderen logeren. Georges zorgde dan meestal voor lekker eten. Lekker koken was een van zijn passies.
Een andere passie was “Sinterklaas” zijn. Georges verblijdde jaren aan een stuk vele kinderen. Hij deed dit met zoveel overgave, dat zelfs zijn eigen kinderen toen ze klein waren, het niet door hadden dat de Sint hun papa was. Hij bezorgde vele jaren een lacht op het gezicht van de kinderen tijdens het Sinterklaasfeest van Andouac, in verschillende scholen tot zelfs op den bureau van de Heizegemweg voor onze kinderen. Later verraste hij ook de bejaarden van het rusthuis, waar één van zijn dochters werkte, met een Sinterklaasbezoek. Hij had zelfs een handtekening van de Sint ontworpen.
Georges en Agnes waren gek op Spanje en brachten daar dus ook telkens hun verlof door. Van vliegen was de Georges gene fan, dus reden ze telkens met de bus naar Spanje.
Ook de firma’s waarmee hij moest samenwerken bij de douane, waardeerden de Georges heel erg. Ze konden ook met al hun problemen en vragen bij hem terecht. Hij probeerde hen telkens op een eerlijke en meelevende manier verder te helpen.
Later werd ons groepje door omstandigheden uit elkaar gehaald. Georges kreeg de leiding over de afdeling Backoffice/Geschillen.
In 2012 gingen Georges en Agnes samen met pensioen. Ze genoten, zoals al vele jaren, van hun gezin, hun dochters, schoonzonen, hun 7 kleinkinderen en de vakanties met de bus naar Spanje.
Doordat hij zoveel werkervaring had, konden we bij hem terecht met onze vragen over douanezaken. Ook als we persoonlijke problemen hadden, had hij er steeds begrip voor. We konden echt met alles bij hem terecht, zowel met de leuke als met de minder leuke dingen. Hij was een bijzondere man en had echt een hart van goud. Hij was meer een vriend dan een baas voor ons. Telkens weer vertelde hij over de leuke bezoekjes van zijn kinderen en vooral van zijn kleinkinderen. Soms bleven de kleinkinderen logeren. Georges zorgde dan meestal voor lekker eten. Lekker koken was een van zijn passies.
Een andere passie was “Sinterklaas” zijn. Georges verblijdde jaren aan een stuk vele kinderen. Hij deed dit met zoveel overgave, dat zelfs zijn eigen kinderen toen ze klein waren, het niet door hadden dat de Sint hun papa was. Hij bezorgde vele jaren een lacht op het gezicht van de kinderen tijdens het Sinterklaasfeest van Andouac, in verschillende scholen tot zelfs op den bureau van de Heizegemweg voor onze kinderen. Later verraste hij ook de bejaarden van het rusthuis, waar één van zijn dochters werkte, met een Sinterklaasbezoek. Hij had zelfs een handtekening van de Sint ontworpen.
Georges en Agnes waren gek op Spanje en brachten daar dus ook telkens hun verlof door. Van vliegen was de Georges gene fan, dus reden ze telkens met de bus naar Spanje.
Ook de firma’s waarmee hij moest samenwerken bij de douane, waardeerden de Georges heel erg. Ze konden ook met al hun problemen en vragen bij hem terecht. Hij probeerde hen telkens op een eerlijke en meelevende manier verder te helpen.
Later werd ons groepje door omstandigheden uit elkaar gehaald. Georges kreeg de leiding over de afdeling Backoffice/Geschillen.
In 2012 gingen Georges en Agnes samen met pensioen. Ze genoten, zoals al vele jaren, van hun gezin, hun dochters, schoonzonen, hun 7 kleinkinderen en de vakanties met de bus naar Spanje.
Fons Verweyen
Fons werd geboren op 31 augustus 1935 te Neerpelt.
Fons kwam bij onze administratie in oktober 1958 en werkte onder meer in het inmiddels gesloten Kantoor van Lommel.
Fons is zachtjes ingeslapen in het Mariaziekenhuis te Pelt op 27 mei 2019
Fons kwam bij onze administratie in oktober 1958 en werkte onder meer in het inmiddels gesloten Kantoor van Lommel.
Fons is zachtjes ingeslapen in het Mariaziekenhuis te Pelt op 27 mei 2019
Raf werd geboren te Paal op 21 juli 1932.
Hij is bij onze administratie gekomen in oktober 1956 en werkte voor de dienst Accijnzen.
Hij overleed te Wilrijk op 1 september 2019.
Hij is bij onze administratie gekomen in oktober 1956 en werkte voor de dienst Accijnzen.
Hij overleed te Wilrijk op 1 september 2019.
Arnout Colpin
Raf Vanzeir