7 februari 1976 – 18 augustus 2019
Arnout,
Deze tekst is ons afscheid aan jou. Want we hebben nooit “dankjewel” gezegd voor al die mooie momenten die we samen beleefden.
Zondag stond voor ieder van ons de klok stil en werd het een beetje - veel - koud in ons hart.
Want de lieve, goedlachse collega is niet meer. En dan denken we terug aan die fijne tijd samen. Je kwam op de Controleregie als één van de eersten en je hebt die dienst helpen bouwen tot wat ze nu is. Je was een steunpilaar, een deel van de fundering.
Je werd gewaardeerd door iedere collega. Voor “de nieuwtjes” was je een mentor, voor de anderen een vriend.
We hebben samen fijne momenten gevierd, zoals je trouw, de geboorte van je dochter.
Toen je twee jaar geleden vertelde over je constante hoofdpijn was er geen haar op ons hoofd dat dacht aan een slechte afloop. Zelfs niet na het verdict, je ging er voor en bleef zo positief. Wat hadden we daar een bewondering voor .
Maar het was een unfaire strijd, die je met ongelofelijk veel moed hebt gestreden.
Maar sterker dan de dood, zijn onze herinneringen die blijven.
Rust zacht
Je collega’s
Arnout,
Deze tekst is ons afscheid aan jou. Want we hebben nooit “dankjewel” gezegd voor al die mooie momenten die we samen beleefden.
Zondag stond voor ieder van ons de klok stil en werd het een beetje - veel - koud in ons hart.
Want de lieve, goedlachse collega is niet meer. En dan denken we terug aan die fijne tijd samen. Je kwam op de Controleregie als één van de eersten en je hebt die dienst helpen bouwen tot wat ze nu is. Je was een steunpilaar, een deel van de fundering.
Je werd gewaardeerd door iedere collega. Voor “de nieuwtjes” was je een mentor, voor de anderen een vriend.
We hebben samen fijne momenten gevierd, zoals je trouw, de geboorte van je dochter.
Toen je twee jaar geleden vertelde over je constante hoofdpijn was er geen haar op ons hoofd dat dacht aan een slechte afloop. Zelfs niet na het verdict, je ging er voor en bleef zo positief. Wat hadden we daar een bewondering voor .
Maar het was een unfaire strijd, die je met ongelofelijk veel moed hebt gestreden.
Maar sterker dan de dood, zijn onze herinneringen die blijven.
Rust zacht
Je collega’s
Noël werd geboren in december 1947
Hij kwam bij onze administratie in maart 1972. De meeste collega’s kennen Noël als schietinstructeur en als collega tewerkgesteld in de haven van Antwerpen.
Noël overleed op 3 maart 2019 in Thaïland.
Hij kwam bij onze administratie in maart 1972. De meeste collega’s kennen Noël als schietinstructeur en als collega tewerkgesteld in de haven van Antwerpen.
Noël overleed op 3 maart 2019 in Thaïland.
Noël Camerbeke
Karel Wils
Karel is geboren te Balen op 21 april 1929.
Hij kwam bij onze administrtatie in mei 1959.
Karel overleed te Mol op 28 april 2019.
Hij kwam bij onze administrtatie in mei 1959.
Karel overleed te Mol op 28 april 2019.
Leon Soors
Leon is geboren te Neeroeteren op 30 mei 1937.
Hij kwam bij onze administratie in december 1960.
Leon is thuis overleden te Burcht op 24 april 2019.
Hij kwam bij onze administratie in december 1960.
Leon is thuis overleden te Burcht op 24 april 2019.
Marcel Rombauts
Georges Steyaert
Ons groepje van kaai 138 kwam nog geregeld bij mekaar. Er werd lekker gegeten en vooral elkaars wel en wee gedeeld.
Tijdens hun verlof eind mei in Spanje, werd Georges plotseling onwel. In het ziekenhuis werd vastgesteld dat Georges ongeneeslijk ziek was en gerepatrieerd moest worden met een ambulance naar België. Na zeven weken gevochten te hebben, is Georges op 4 juli 2019 - één dag voor zijn 67ste verjaardag - zachtjes thuis ingeslapen.
Zijn echtgenote Agnes is heel blij dat ze nog 7 gelukkige jaren samen hebben kunnen genieten van hun welverdiende pensioen. Tijdens de afscheidsceremonie werd nog eens bevestigd wat we al lang wisten: Georges was een hele warme en gevoelige man, die zoveel mensen vreugde gaf.
Wij zijn een vriend kwijt, maar zullen hem nooit vergeten.
Fons, Tina, Brigitte, Roza en Liesbet..
Tijdens hun verlof eind mei in Spanje, werd Georges plotseling onwel. In het ziekenhuis werd vastgesteld dat Georges ongeneeslijk ziek was en gerepatrieerd moest worden met een ambulance naar België. Na zeven weken gevochten te hebben, is Georges op 4 juli 2019 - één dag voor zijn 67ste verjaardag - zachtjes thuis ingeslapen.
Zijn echtgenote Agnes is heel blij dat ze nog 7 gelukkige jaren samen hebben kunnen genieten van hun welverdiende pensioen. Tijdens de afscheidsceremonie werd nog eens bevestigd wat we al lang wisten: Georges was een hele warme en gevoelige man, die zoveel mensen vreugde gaf.
Wij zijn een vriend kwijt, maar zullen hem nooit vergeten.
Fons, Tina, Brigitte, Roza en Liesbet..
Georges werd geboren te Merksem op 4 juli 1952.
Hij kwam bij onze administratie in oktober 1972. Hij werkte op het grenskantoor te Putte tot ze de deuren moesten sluiten in 1993. Hij was ook jarenlang hoofdcontroleur in de Haven (Antwerpen-Oost). Ook in het verenigingsleven van den Tol maakte hij zich graag verdienstelijk: Sinterklaas spelen, reünies organiseren, schrijven voor Finant en De Schakel.
Een woord ter nagedachtenis van zijn collega’s:
Georges Steyaert werd geboren in Merksem op 5 juli 1952. Op 12- jarige leeftijd leerde hij Agnes kennen, waarmee hij later huwde. Ze kregen samen 3 dochters: Isabel, Sofie en Katrien, die op hun beurt huwden en samen 7 kinderen kregen. De oogappels van Georges en Agnes.
Georges ging aan de slag als douanier bij FOD Financiën. Door interne examens werkte hij zich op tot eaw. Inspecteur (adviseur) en kreeg later na de motorbrigade de leiding over het personeel van Controle OOST DA3 op de Heizegemweg. Na enkele jaren verhuisde hij samen met Fons, Brigitte en Tina naar kaai 363.
Hij kwam bij onze administratie in oktober 1972. Hij werkte op het grenskantoor te Putte tot ze de deuren moesten sluiten in 1993. Hij was ook jarenlang hoofdcontroleur in de Haven (Antwerpen-Oost). Ook in het verenigingsleven van den Tol maakte hij zich graag verdienstelijk: Sinterklaas spelen, reünies organiseren, schrijven voor Finant en De Schakel.
Een woord ter nagedachtenis van zijn collega’s:
Georges Steyaert werd geboren in Merksem op 5 juli 1952. Op 12- jarige leeftijd leerde hij Agnes kennen, waarmee hij later huwde. Ze kregen samen 3 dochters: Isabel, Sofie en Katrien, die op hun beurt huwden en samen 7 kinderen kregen. De oogappels van Georges en Agnes.
Georges ging aan de slag als douanier bij FOD Financiën. Door interne examens werkte hij zich op tot eaw. Inspecteur (adviseur) en kreeg later na de motorbrigade de leiding over het personeel van Controle OOST DA3 op de Heizegemweg. Na enkele jaren verhuisde hij samen met Fons, Brigitte en Tina naar kaai 363.
Het was na de verhuis van kaai 363 naar kaai 138 dat we met 6 collega’s samen zaten: Georges, onze rechtstreekse chef, Fons, Tina, Brigitte, Roza en Liesbet.
Doordat hij zoveel werkervaring had, konden we bij hem terecht met onze vragen over douanezaken. Ook als we persoonlijke problemen hadden, had hij er steeds begrip voor. We konden echt met alles bij hem terecht, zowel met de leuke als met de minder leuke dingen. Hij was een bijzondere man en had echt een hart van goud. Hij was meer een vriend dan een baas voor ons. Telkens weer vertelde hij over de leuke bezoekjes van zijn kinderen en vooral van zijn kleinkinderen. Soms bleven de kleinkinderen logeren. Georges zorgde dan meestal voor lekker eten. Lekker koken was een van zijn passies.
Een andere passie was “Sinterklaas” zijn. Georges verblijdde jaren aan een stuk vele kinderen. Hij deed dit met zoveel overgave, dat zelfs zijn eigen kinderen toen ze klein waren, het niet door hadden dat de Sint hun papa was. Hij bezorgde vele jaren een lacht op het gezicht van de kinderen tijdens het Sinterklaasfeest van Andouac, in verschillende scholen tot zelfs op den bureau van de Heizegemweg voor onze kinderen. Later verraste hij ook de bejaarden van het rusthuis, waar één van zijn dochters werkte, met een Sinterklaasbezoek. Hij had zelfs een handtekening van de Sint ontworpen.
Georges en Agnes waren gek op Spanje en brachten daar dus ook telkens hun verlof door. Van vliegen was de Georges gene fan, dus reden ze telkens met de bus naar Spanje.
Ook de firma’s waarmee hij moest samenwerken bij de douane, waardeerden de Georges heel erg. Ze konden ook met al hun problemen en vragen bij hem terecht. Hij probeerde hen telkens op een eerlijke en meelevende manier verder te helpen.
Later werd ons groepje door omstandigheden uit elkaar gehaald. Georges kreeg de leiding over de afdeling Backoffice/Geschillen.
In 2012 gingen Georges en Agnes samen met pensioen. Ze genoten, zoals al vele jaren, van hun gezin, hun dochters, schoonzonen, hun 7 kleinkinderen en de vakanties met de bus naar Spanje.
Doordat hij zoveel werkervaring had, konden we bij hem terecht met onze vragen over douanezaken. Ook als we persoonlijke problemen hadden, had hij er steeds begrip voor. We konden echt met alles bij hem terecht, zowel met de leuke als met de minder leuke dingen. Hij was een bijzondere man en had echt een hart van goud. Hij was meer een vriend dan een baas voor ons. Telkens weer vertelde hij over de leuke bezoekjes van zijn kinderen en vooral van zijn kleinkinderen. Soms bleven de kleinkinderen logeren. Georges zorgde dan meestal voor lekker eten. Lekker koken was een van zijn passies.
Een andere passie was “Sinterklaas” zijn. Georges verblijdde jaren aan een stuk vele kinderen. Hij deed dit met zoveel overgave, dat zelfs zijn eigen kinderen toen ze klein waren, het niet door hadden dat de Sint hun papa was. Hij bezorgde vele jaren een lacht op het gezicht van de kinderen tijdens het Sinterklaasfeest van Andouac, in verschillende scholen tot zelfs op den bureau van de Heizegemweg voor onze kinderen. Later verraste hij ook de bejaarden van het rusthuis, waar één van zijn dochters werkte, met een Sinterklaasbezoek. Hij had zelfs een handtekening van de Sint ontworpen.
Georges en Agnes waren gek op Spanje en brachten daar dus ook telkens hun verlof door. Van vliegen was de Georges gene fan, dus reden ze telkens met de bus naar Spanje.
Ook de firma’s waarmee hij moest samenwerken bij de douane, waardeerden de Georges heel erg. Ze konden ook met al hun problemen en vragen bij hem terecht. Hij probeerde hen telkens op een eerlijke en meelevende manier verder te helpen.
Later werd ons groepje door omstandigheden uit elkaar gehaald. Georges kreeg de leiding over de afdeling Backoffice/Geschillen.
In 2012 gingen Georges en Agnes samen met pensioen. Ze genoten, zoals al vele jaren, van hun gezin, hun dochters, schoonzonen, hun 7 kleinkinderen en de vakanties met de bus naar Spanje.
Raf werd geboren te Paal op 21 juli 1932.
Hij is bij onze administratie gekomen in oktober 1956 en werkte voor de dienst Accijnzen.
Hij overleed te Wilrijk op 1 september 2019.
Hij is bij onze administratie gekomen in oktober 1956 en werkte voor de dienst Accijnzen.
Hij overleed te Wilrijk op 1 september 2019.
Arnout Colpin
Raf Vanzeir
Arlinda werd geboren te Roeselare op 16 oktober 1953
Zij kwam in dienst op 1 september 1988 als financiebeambte D. Ze bracht geruime tijd door te Antwerpen (Controle 338), onder meer op het Secretariaat van inspecteur Guido Mertens (Inspectie haven Noord) waar ze instond voor de personeelszaken en de verkoop van de eetbonnen voor de refter als haar collega afwezig was.
Nadien muteerde ze naar de Directie Gent waar zij o.a. actief was bij de Doelgroepen, op de Dienst Personeel & Algemene Zaken en bij Dienst Vergunningen DA waar zij met pensioen ging op 65-jarige leeftijd (11/2018).
Arlinda overleed op 5 december 2019
Arlinda Van Coillie
° Geboren: 10/08/1959 Sint-Niklaas
+ Overleden 7/03/2019 Beveren-Waas
Willy startte in 2003, op 44-jarige leeftijd, zijn carrière in overheidsdienst bij de douanediensten in de haven van Antwerpen. Na passages bij de Opsporingsdienst en de containerterminals van Rechteroever versterkte hij eind 2007 als financieel deskundige de douanediensten van de Waaslandhaven op Linkeroever.
Ikzelf ken Willy sinds mijn overplaatsing naar containerkaai 1700 in 2008, waar hij toen werkte. Er waren verschillende douaneburelen op Linkeroever, deze was een middelgrote groep van zo’n 14 mensen. Willy stond bekend als een ingetogen en rustige persoon, die met zijn droge Britse humor verrassend uit de hoek kon komen. Hij was een graag geziene persoon, waar je ook een goed gesprek mee kon hebben.
Eind 2009 werd de dienst gereorganiseerd en verhuisden we naar de Grensinspectiepost. Het werk werd anders georganiseerd en Willy moest een meer ondersteunende rol opnemen. Ondanks deze teleurstelling bleef hij een teamspeler die zijn taken trouw uitvoerde en waar je, als collega en als chef, steeds op kon rekenen.
Door de jaren evolueerde de dienst. Hij kon, tot zijn blijdschap, terug verificatietaken opnemen. Ondanks de commotie omtrent de invoering van een shiftsysteem heeft hij van deze periode het beste gemaakt. Zijn talenknobbel heeft heel wat buitenlandse chauffeurs verder geholpen. Door zijn dienstbaarheid en rustige voorkomen werd hij ook geapprecieerd door de kaaiexpediteurs.
Hij stond positief in het leven en bleef steeds uitkijken naar nieuwe dingen. Zo heeft hij, door zijn karateachtergrond, collega’s lesgegeven in zelfverdedigingstechnieken en was hij één van de EHBO-verantwoordelijken. Hij was gepassioneerd door zijn moto, waarmee hij het ganse jaar door, als het weer het toeliet, naar het werk kwam.
In de loop van 2014 kwam het slechte nieuws dat er kanker werd vastgesteld. Willy liet zich niet kennen en ging de strijd aan. Moedig en koppig als hij was bleef hij tussen de behandelingen door werken. De drukte van het kantoor, het gezelschap van zijn collega’s en de dagelijkse powernap maakte dat hij zijn zinnen kon verzetten.
In juni 2015 kwam hij naar de enkele maanden daarvoor opgerichte douanedienst in Temse, waar ik terug zijn chef werd. Het werk was anders, maar intelligent en geïnteresseerd als hij was nam Willy de uitdaging aan en was hij snel ingewerkt.
Het leven ging verder. De ziekte trad meer naar de achtergrond. Zijn zonen Bram en Jasper trouwden, en trots als hij was nodigde hij iedereen uit voor de recepties. Helaas kwam er, na enkele testen, het slechte nieuws dat de ziekte verder uitzaaide. Willy vocht met dezelfde verbetenheid terug. De behandelingen werden zwaarder, de powernaps frequenter, maar toch wou hij actief blijven werken.
Hij bleef actief plannen maken, van vakanties met de familie tot een feest voor zijn 60ste verjaardag. De teambuilding wou hij perse meemaken, ook al was het in een rolstoel.
Vanaf het voorbije najaar ging het snel achteruit en bleek dat hij niet meer zou terugkomen. Door zijn gekende koppigheid hield hij nog 3 maanden aan het leven vast, tot de realiteit hem uiteindelijk inhaalde.
Willy, we zijn allemaal blij jou gekend te hebben. Naast een goede collega zullen we jou bovenal herinneren als een fijne mens.
Voor de collega’s van Temse
Stijn Doms
Willy De Lange
Roger Van den Steen
Roger werd geboren te St.-Lievens-Esse op 6 februari 1927.
De laatste jaren van zijn loopbaan werkte hij in het Station van Essen.
Roger is rustig ingeslapen te Essen (WZC St.-Michaël) op 29 maart 2019.
De laatste jaren van zijn loopbaan werkte hij in het Station van Essen.
Roger is rustig ingeslapen te Essen (WZC St.-Michaël) op 29 maart 2019.
Annemie (Mieke) Van Dyck
Mieke werd geboren te Wilrijk op 19 november 1964.
Vele collega’s die op het Kattendijkdok te Antwerpen gewerkt hebben, kennen haar zeker nog als medewerkster van het Sorteercentrum en de bedeling van de post. De laatste jaren werkte Annemie in de AMCA-building voor de Directe Belastingen.
Ze overleed vreedzaam na een moedige strijd op 3 mei 2019 te Wilrijk.
Vele collega’s die op het Kattendijkdok te Antwerpen gewerkt hebben, kennen haar zeker nog als medewerkster van het Sorteercentrum en de bedeling van de post. De laatste jaren werkte Annemie in de AMCA-building voor de Directe Belastingen.
Ze overleed vreedzaam na een moedige strijd op 3 mei 2019 te Wilrijk.
Marcel werd geboren te Mechelen op 21 maart 1929.
Hij kwam in november 1967 bij onze administratie.
Marcel overleed te Antwerpen op 30 mei 2019.
.
Hij kwam in november 1967 bij onze administratie.
Marcel overleed te Antwerpen op 30 mei 2019.
.
Maurice Goris
Maurice werd geboren op 20 april 1949 te Schriek.
Hij kwam bij onze administratie in september 1973.
Maurice is op 29 mei 2019 onverwacht overleden thuis te Aarschot.
.
Hij kwam bij onze administratie in september 1973.
Maurice is op 29 mei 2019 onverwacht overleden thuis te Aarschot.
.
Alfons Geysen
Alfons werd geboren op 8 december 1934.
Hij kwam bij onze administratie in september 1960. In 1993, bij het sluiten van de binnengrenzen, mocht Alfons op 55-jarige leeftijd met pensioen. Jarenlang was hij immers brigadier van de Brigade te Essen-Dorp.
Alfons is van ons heengegaan op 16 juli 2019 in het A.Z. Klina te Brasschaat.
Hij kwam bij onze administratie in september 1960. In 1993, bij het sluiten van de binnengrenzen, mocht Alfons op 55-jarige leeftijd met pensioen. Jarenlang was hij immers brigadier van de Brigade te Essen-Dorp.
Alfons is van ons heengegaan op 16 juli 2019 in het A.Z. Klina te Brasschaat.
Çois Van Den Broeck
Çois werd geboren op 25 januari 1935 te Herselt.
In maart 1959 begon hij bij onze administratie en deed er tot zijn pensioen dienst als verificateur te Leuven.
Çois overleed in het UZ Leuven Campus Gasthuisberg op 15 juli 2019.
In maart 1959 begon hij bij onze administratie en deed er tot zijn pensioen dienst als verificateur te Leuven.
Çois overleed in het UZ Leuven Campus Gasthuisberg op 15 juli 2019.
Honoré d'Hooge
Honoré is geboren te Stekene op 28 april 1939.
Hij kwam bij onze administratie in juni 1962. Vele collega’s weten dat Honoré als chef er streng op toezag dat de douaniers steeds correct hun douane-uniform droegen. Hij verliet de administratie bij zijn pensionering als adjunct-directeur op de Gewestelijke Directie van Antwerpen.
Honoré overleed te Ekeren op 7 juli 2019.
Hij kwam bij onze administratie in juni 1962. Vele collega’s weten dat Honoré als chef er streng op toezag dat de douaniers steeds correct hun douane-uniform droegen. Hij verliet de administratie bij zijn pensionering als adjunct-directeur op de Gewestelijke Directie van Antwerpen.
Honoré overleed te Ekeren op 7 juli 2019.
Fons Verweyen
Fons werd geboren op 31 augustus 1935 te Neerpelt.
Fons kwam bij onze administratie in oktober 1958 en werkte onder meer in het inmiddels gesloten Kantoor van Lommel.
Fons is zachtjes ingeslapen in het Mariaziekenhuis te Pelt op 27 mei 2019
Fons kwam bij onze administratie in oktober 1958 en werkte onder meer in het inmiddels gesloten Kantoor van Lommel.
Fons is zachtjes ingeslapen in het Mariaziekenhuis te Pelt op 27 mei 2019
Marc Degrande
15 augustus 1958 – 9 november 2019
Op zaterdag 16 november namen we in Geluwe afscheid van onze collega Marc Degrande.
Marc is in dienst getreden bij de Douane en Accijnzen op 1 oktober 1979 en heeft een groot stuk van zijn carrière doorgebracht aan de grensovergang van Rekkem, dus dicht bij zijn woonplaats. Bij het opheffen van de interne grenzen op 1 januari 1993 werd Rekkem opgedoekt en Marc werd een “gebezigd ambtenaar bij Vreemdelingenzaken”. Op 1 april 2000 werd hij terug gereïntegreerd bij de Douane en Accijnzen waar hij terecht kwam bij de Opsporingsinspectie Gent. Daar is hij dan tot nu aan de slag geweest, weliswaar halftijds met het oog op zijn pensionering.
Marc had zich voorgenomen om op 1 mei 2020 met pensioen te gaan en hij keek er ook al naar uit. Maar het heeft jammer genoeg niet mogen zijn.
Marc heeft zich op onze dienst verdienstelijk gemaakt. Eerst als speurder/onderzoeker en later als beheerder van het Secretariaat. Marc was een aangename en loyale collega. Hij was altijd bereidwillig om te helpen en mensen bij te staan. Daarbij was hij altijd streng maar toch zeer correct. Juist was juist en ook enige koppigheid was hem niet vreemd.
Je kon eigenlijk altijd op hem rekenen: voor hulp bij de dossiers of voor alle vragen over personeelszaken en vergoedingen. Hij was ook altijd vooruitziend: dit uitte zich op het gebied van het plannen van de permanenties, het aanmaken van de dienstagenda, enzoverder. Zo had hij ook, kort voor hij ziek werd, al een handleiding “Secretariaat” gemaakt voor zijn opvolger, met daarin een lijst van taken en de te volgen werkwijze.
De laatste jaren was hij veel minder goed te been. Ondanks de gezondheidsproblemen bleef hij zijn werk graag en goed verder doen. Hij werd dan ook door alle collega’s erg gewaardeerd.
Eind september dit jaar ging hij dan met ziekteverlof. Ook van de evoluties in zijn gezondheidstoestand hield hij ons op de hoogte. Hij was daarbij altijd zeer optimistisch ingesteld en had er altijd goede hoop op. Zo liet hij ons op 7 oktober laatstleden nog weten dat zijn afwezigheid wel langer zou duren dan 13 oktober, dat hij geduldig afwachtte en dat hij, zodra hij weer beschikbaar zou zijn, hij wel zou helpen met de secretariaatstaken.
Jammer genoeg kwam daarna het minder goede nieuws dat ons met verstomming sloeg.
Marc was een goede, fijne en aangename collega waarmee we graag samenwerkten. We hadden graag gehad dat hij nog van zijn nakende pensioen kon genieten, maar het mocht niet zijn. We zullen hem missen.
De collega’s.
Op zaterdag 16 november namen we in Geluwe afscheid van onze collega Marc Degrande.
Marc is in dienst getreden bij de Douane en Accijnzen op 1 oktober 1979 en heeft een groot stuk van zijn carrière doorgebracht aan de grensovergang van Rekkem, dus dicht bij zijn woonplaats. Bij het opheffen van de interne grenzen op 1 januari 1993 werd Rekkem opgedoekt en Marc werd een “gebezigd ambtenaar bij Vreemdelingenzaken”. Op 1 april 2000 werd hij terug gereïntegreerd bij de Douane en Accijnzen waar hij terecht kwam bij de Opsporingsinspectie Gent. Daar is hij dan tot nu aan de slag geweest, weliswaar halftijds met het oog op zijn pensionering.
Marc had zich voorgenomen om op 1 mei 2020 met pensioen te gaan en hij keek er ook al naar uit. Maar het heeft jammer genoeg niet mogen zijn.
Marc heeft zich op onze dienst verdienstelijk gemaakt. Eerst als speurder/onderzoeker en later als beheerder van het Secretariaat. Marc was een aangename en loyale collega. Hij was altijd bereidwillig om te helpen en mensen bij te staan. Daarbij was hij altijd streng maar toch zeer correct. Juist was juist en ook enige koppigheid was hem niet vreemd.
Je kon eigenlijk altijd op hem rekenen: voor hulp bij de dossiers of voor alle vragen over personeelszaken en vergoedingen. Hij was ook altijd vooruitziend: dit uitte zich op het gebied van het plannen van de permanenties, het aanmaken van de dienstagenda, enzoverder. Zo had hij ook, kort voor hij ziek werd, al een handleiding “Secretariaat” gemaakt voor zijn opvolger, met daarin een lijst van taken en de te volgen werkwijze.
De laatste jaren was hij veel minder goed te been. Ondanks de gezondheidsproblemen bleef hij zijn werk graag en goed verder doen. Hij werd dan ook door alle collega’s erg gewaardeerd.
Eind september dit jaar ging hij dan met ziekteverlof. Ook van de evoluties in zijn gezondheidstoestand hield hij ons op de hoogte. Hij was daarbij altijd zeer optimistisch ingesteld en had er altijd goede hoop op. Zo liet hij ons op 7 oktober laatstleden nog weten dat zijn afwezigheid wel langer zou duren dan 13 oktober, dat hij geduldig afwachtte en dat hij, zodra hij weer beschikbaar zou zijn, hij wel zou helpen met de secretariaatstaken.
Jammer genoeg kwam daarna het minder goede nieuws dat ons met verstomming sloeg.
Marc was een goede, fijne en aangename collega waarmee we graag samenwerkten. We hadden graag gehad dat hij nog van zijn nakende pensioen kon genieten, maar het mocht niet zijn. We zullen hem missen.
De collega’s.
Evi Van den Bergh
Evi werd geboren te Bornem op 27 november 1978.
Zij kwam bij onze administratie op 1 december 2001 als assistent van Financiën op de proef en werd meteen toegewezen aan het Eerste Kantoor te Antwerpen op het Kattendijkdok. Daar heeft Evi lang gewerkt op de dienst “Verzending”. Bij de verhuis naar het Financiecentrum “Noordster” kwam ze terecht op de afdeling TAO.
Na enkele maanden te werken op de dienst “Algemene Zaken” in de Spitsenstraat, was zij sedert 1 februari 2017 werkzaam in de Finshop te Bornem.
Evi is overleden op 17 december 2019 in het AZ Nikolaas te Sint-Niklaas.
.
.
Zij kwam bij onze administratie op 1 december 2001 als assistent van Financiën op de proef en werd meteen toegewezen aan het Eerste Kantoor te Antwerpen op het Kattendijkdok. Daar heeft Evi lang gewerkt op de dienst “Verzending”. Bij de verhuis naar het Financiecentrum “Noordster” kwam ze terecht op de afdeling TAO.
Na enkele maanden te werken op de dienst “Algemene Zaken” in de Spitsenstraat, was zij sedert 1 februari 2017 werkzaam in de Finshop te Bornem.
Evi is overleden op 17 december 2019 in het AZ Nikolaas te Sint-Niklaas.
.
.
Louis Van Moortel
Louis werd geboren te Hamme op 20 juni 1939.
Hij kwam bij onze administratie in juni 1966 en kwam de laatste jaren van zijn carrière terecht op KB 138 te Antwerpen-Oost in de haven van Antwerpen.
Louis overleed op 27 december 2019 te Deurne.
Hij kwam bij onze administratie in juni 1966 en kwam de laatste jaren van zijn carrière terecht op KB 138 te Antwerpen-Oost in de haven van Antwerpen.
Louis overleed op 27 december 2019 te Deurne.